Gece Susmuş...

Gece susmus, ölü topraðý serpilmiþti ortalýða sanki..
Zihnimde ki düþünceler yine karýþmýþtý birbirine..
Umutlarým, gökyüzünden kaymaya hazýr bir yýldýz gibi bekliyordu..
Ben ise geceye tutunmaya çalýþýyordum..

Yine hüzünlerim sardý dört bir yanýmý
Saldýrýya geçmeye hazýr düþman gibi beklýyor adeta..
Benim ise silahým yok..! Kaçacak yerimde yok..!
Savunmasýzým, yenilmeye mahkumum..!!

Gözyaþlarým kirpiðimin ucunda asýlý kalýyor..
Gözlerimden süzülecek olan bir kaç damla yaþ,
Düþtüðü yerde, hüzünlerime yeniliþimi çizecek diye..
Aðlamaya korkuyorum..!!

Ýçime atýyorum, biriktirdiðim her ne varsa..
Gömüyorum içime haykýramadýðým ne kaldýysa..
En derinlere gömüyorum ki, kimse duymasýn diye..
Ve saklamaya çalýþtýklarýmla beraber bende susuyorum..!!

Karanlýk dünyamda umutlarýma tutunup,
Sessiz gecelerimde yalnýzlýðýma sarýlýp,
Heybeme doldurduðum hüzünlerimi sýrtlayýp,
Gözlerimde biriktirdiðim yaþlarla yol almaya alýþtým..

Bu gece de yine yenildim hüzünlerime..
Ama öðrenmiþtim artýk yaralarýmý tek baþýma sarmayý..
Her yeniliþimin ardýndan yaptýðým gibi,
Bu gece de kanayan yaralarýmý sarmasýný bilirim elbet ...

Sosyal Medyada Paylaşın: