nefesimin kenarýndan
alevi solda kaynayan bir çocuðun gölgesi sarkýyor
birlikte tutunduk boþa!
adi’l bakan beylerin fermanýndan
resmiyet giydirilmiþ bütün ayýplarý
kapýmýzýn önüne býrakýp kaçtýlar
elvan çiçekleri kopartýlmýþ
kentsel bir harabeydik artýk
kalbi ayaz’da kaldý her birimizin
mürüvveti görüldü gözaltýna alýnýþýmýzýn
hammaddemiz ölümün kendisiydi
ki ölüm bizim göbek adýmýzdý
haydi baba bir omuz ver de çuvalla bizi
söz ve bestesi anonim olan ülkemde
melez hikayelerin oluþumuydu toplamýmýz
sarýþýn kalemlerin tükettiði malzeme olduk
kýrma ihanetlerin kirli ellerinde yok edilerek
vasiyetim olsun anne
beni o’kula gönderme sakýn!
-cinnet geçirmekte eðitim/cühelâ aklýma delilik tetiklemesin…-
Cömert Yýlmaz