nefesimin kenarýndan alevi solda kaynayan bir çocuðun gölgesi sarkýyor
birlikte tutunduk boþa! adi’l bakan beylerin fermanýndan resmiyet giydirilmiþ bütün ayýplarý kapýmýzýn önüne býrakýp kaçtýlar
elvan çiçekleri kopartýlmýþ kentsel bir harabeydik artýk kalbi ayaz’da kaldý her birimizin
mürüvveti görüldü gözaltýna alýnýþýmýzýn hammaddemiz ölümün kendisiydi ki ölüm bizim göbek adýmýzdý haydi baba bir omuz ver de çuvalla bizi
söz ve bestesi anonim olan ülkemde melez hikayelerin oluþumuydu toplamýmýz sarýþýn kalemlerin tükettiði malzeme olduk kýrma ihanetlerin kirli ellerinde yok edilerek