“ Dokunulmasa da, görülmese de;
kalpte yer verilir bazýsýna, nedensiz… ”
Cemal Süreya
**
Dudaðýmda ki uçuk göðü ýsýrýrken
Sen hangi mezarýn boþ sesiydin?
**
Mavi bir düþtün sabahlara kadar seviþtiðim.
Islak saatin nakaratýndan geçerken hayat
Kalbi kýrýlmýþ bir aynanýn
Gülüþünden düþer gözyaþým.
Oysa ben aðlamak istemezdim
Sabahlarý olmazken bu þehrin.
Mezarsýz gülüþlerimin çýðlýk olduðu saatlerde
Geceden arta kalan karanlýðý boðdum içimde.
Ceplerimden yorgun uçarken cesetler
Daha kaç defa öpmeli dudaklarým
Ölümün tenha bakýþlarýný.
G i t m e m e l i y d i ellerin
‘’ Ellerin ‘’ diyorum
Yoksa ö l e m i y o r u m.
Ýçime devrilirken yetim bir hüzün
Anadan doðma öksüzmüþ ellerim.
Ki ben ne zaman hayaline dokunmaya kalksam
Bir ruhun kalbine karýþýr parmak uçlarým.
Sevmek istiyorum seni
Ýçimde yokluðun baðdaþ kurmamýþken…
Azâd ediyorum içimde can çekiþen ölüleri.
Ve binlerce kelimeyi þâhadette yýkýyorum
Saçlarýmýn arasýnda dolanan günahlarý.
Uzaktan kahkaha atarken iblis
Besmele çekiyorum bu aþka.
Ey benim ölüme mélal halim
G i t m e.
Ten rengi bir martýnýn parmak aralarýndan düþer
ayrýlýðýn çið hali.
Soluksuz bir veda’nýn buruk hüznünü yaþarken
Kendi içimde
S u s u y o r u m
Ýçimde ölüyor aþk!
Çirkin bir sabahýn
Yaðmuru olur gözlerim.
Defalarca aðlardým sana.
Bir gidiþ binlerce günah getirdi sol yanýma
Terk etmemeliydin
Sevmeliydim seni
Bakýþlarým yorgun düþmemeliydi ardýndan.
Bilirsin ki hangi vakit çeksem gözlerimi gözlerinden
Korkardým gurbetinden.
Ve istemezdim senden ayrý bir þehrin sokaklarýnda
Kaybolmayý.
G i t m e bir þehir olurum çýrýlçýplak.
Yokluðunun o ince sýratýnda tökezlerken
Þimdi hangi mezarýn bekçisiydi ellerim
Sana g i t m e derken…