Rüzgarýn karamsar boþluðundan
Saklandým gecene
Her taraf kül rengi ceset.
Göðsüme duran ölülerin
Kekeme gülüþlerinden düþerim âhvâline
Ki en sýzlatan acýlar
Kundaksýz bir beþiðin yataðýnda uyur o an!
Ve üþüdüðüm ellerime inat
Kan rengi ayaza asýyorum nefsimi!
Ölümü reddeden bir canlýnýn
Gerdanýnda ki daraðacýna asýlýr ahmak gülüþler.
Ey nefisimin topraksýz yaný
Bir soluðun çýðlýðýnda kurur âhvâlim.
Ceplerine göç ederken mevsimler
Bir iç çekiþle ölür her lisan.
Acýya karýþmýþ parmak uçlarýmýn
Keskin bakýþlarýyla
Üþürüm elleri doðmamýþ bir çocuðun iç sesinde.
Ve soyunurken mevsim
Yapraklarý dökülmemiþ bir aðacýn gölgesinden
Düþer gurbet!
Göðün yýrtýldýðý boþlukta ki mânâ
S ö y l e!
Hangi insanýn tövbesinde kaldý
Yüzümün taþ kesildiði duvarlarýn günahý
S ö y l e!
Ébém kuþaðý hayallerimde gezinir bir çocuk.
Güneþi satýn alýnmýþ gözkapaklarýnýn bedelini öder
Günahsýz kirpik aralarýyla.
Yetim bir çocuk aðlarken baþucumda
S ö y l e!
Kim çaldý gökyüzünün rengini?
S ö y l e!
Hâyâsý kýrýlmýþ bir suretin gözyaþlarýnda p’aklanýr
Aklým.
Avuç içimi araladým defalarca Tanrýya
Kefensiz uçarken duâlarým
H a d i!
Cebinden aðlamaklý bir ceset çýkar
K a r a n l ý ð ý s i l e l i m.