Yeni girmiþ çaðýna onüç ondört yaþýnda,
Bir yiðitten aldýðý sevdâsý var baþýnda.
Kimselere açmamýþ gizli dertten muzdarip,
Söz düþmez ki kadýna arada kalmýþ garip.
Taliplisi çok olur çakýr elâ gözlü’nün,
Ne yazýk sesi çýkmaz gönüldeki sözlü’nün.
Söz kesildi bir gece görmediði birine,
Üç evlek tarla düþtü baþlýðýnýn yerine.
Düðün dernek kurulup üç gün üç gece sürdü,
Yüzüne duvak vurup yeni evine vardý.
Günden güne alýþtý küllenirken yarasý,
Belediði bebeði sallamanýn sýrasý.
Gün günden kötü gelip yoksulluða alýþtý,
Gönlüne küstü lâkin bahtý ile barýþtý.
Üç evlât doðururken can yoldaþý eþine,
Zemheride ansýzýn bir hâl geldi baþýna.
Çok sevdiði eþini kürekli’nin derede,
Ormancý vurup gitmiþ çok kýsa bir sürede.
Eþeðinin sýrtýnda bir çeki odun kalmýþ,
Bir çeki odun için onun canýný almýþ.
Cansýz kalan bedeni indirildi dereye,
Soydular iþliðini yapýþýrken yâreye.
Can yoldaþý yok artýk kaldý yalnýz baþýna,
Ýki büyük kayýný zehir kattý aþýna.
Karýsýnýn üstüne kuma yapmak niyeti,
Þer’an düþmez olsa da verecektir diyeti.
Ulema’ya danýþýp almýþ icazetini,
Bir deve kesip daðýt komþulara etini.
Baba arada kalmýþ dinletemez sözünü,
Kardeþ kardeþi vurup dövdürecek dizini.
Gelinini çaðýrdý kayýnbaba sonunda,
Burdan rahat olursun sen babayýn yanýnda.
Diyerek gönderirken babasýnýn yanýna,
Kayýnlarýn sen varken kýyacaklar canýna.
Ýstemeden ayrýldý boþ kalan ocaðýndan,
Üç küçük yavrusunu aldýlar kucaðýndan.
Baba evinde bile hiç rahat edemedi,
Yavrular aðlasa da yanýna gidemedi.
Yaþlýca bir adama baþlýk alýp verdiler,
Bindirdiler bir ata gidiþini gördüler.
Günler gelip geçerken dört yavru daha oldu,
Hep kötüye giderken gözleri yaþla doldu.
Kader demiþler o’na kaderi onsun diye,
Zebercetten tahtýna sevdiði konsun diye.
....................Kardelen26
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.