Gýyabýmda yapýlan en deðerli þeydi belki
Gaflette iken yürek, onu çeken bir dost eli;
Dua…
Dondurucu soðukta hissiz ellerini
Isýtmaya gelmiþ; aminlere sarýlý, nurlarla boyalý bir çift eldivendi;
Dua…
Ne makberlerde ýslanýyorduk biz;
Gece gündüz demeden, yaþarken karýn tokluðuna,
Þükür dedi dilimiz býkmadan,
Secde en güzel yerdi Arþ-ý Ala’ya açýlan…
Niye baharlar çaðýrýr yeþili sanki?
Yeþil,benim seccademin rengi;
Kuþlar þakýr, köpekler ulur mu sanýrsýn?
Onlar tevekküldedir; sen sese kanar, yanýlýrsýn…
Irmaklar köpük köpük, yapraklar hýþýrtýlý öksürür
Aþk-ý alemde olan gerçek dünyanýn sesiyle birlikte yürür…
Kulu Yaradan’a çabucak ulaþtýran bir Burak’týr,
Bu sevdanýn dili lal, yüreði aþk’tan da öte sýcaktýr…
Dua…
Temas ten ile deðil, göz desen hiç deðil,
Yokken ruhuna deðebilmektir, karýncalaþmak ummadýðýn anda,
Ummanlardan bir damla olup çýkabilmektir
Boðulurken bir kaþýk suda;
Dua…
"Tebessüm sadakadýr" derken güzel Peygamber,
Neden mýhlýydý dudaklar sokaktan geçen bir teyzeye bakarken?
Bedavayken selam, saygý, anlayýþ
Neden kýt kanaat geçiniyordu insanlar sevgi dergahlarýnda?
Dilerse Yaradan, iðne deliðine sýðabilecekken koca cüsseler
Büyümeyi dilemek niyeydi;
Bir çocuk kadar temiz olup küçülebilmek varken?
Kapý açýk, anahtar belli,
Küçük bir "Amin" ile
Kainat dize gelirdi,
Zamanlar iç içe,
Ýki hece bu söz ile,
"Yaradýlanlarýn en üstünü insana" yakýþýrdý
Sevmekten öte, yaþamaktan ziyade
Dua...