I-
Sýcacýk bakýþlarýmý buz edip
inanmýþlýðýma ahmaklýk deyip
tek bir kar damlasý dahi býrakmadan
göç ediyorsun benden kýþ’a zühre
nasýlda tenhalaþtým birden
ayaðý taþa takýlýp düþen bir çocuk baðýrtýsýnda
dallandýkça budaklandý içimdeki acým
hani diyorum zühre sana bir aðlasam
kuþlarýmýn öldüðü þehirlerde
incittiðin bir çok yanýmdýn
ses etmedim
sende biliyorsun ki benim kentim konuþmaz
bizden kalan yýkýntýlarýn arasýnda can çekiþsede
örselenmiþ dilim ölüm çýðlýklarý atmaz
bizim için ezgilenmiþ öksüz türkülerde Zühre
görebiliyor musun kuþlarýmý
ðögün herhangi bir yerinde
herhangi bir gecenin saatine yuva yapan üveyikleri
onlar
seninle beraber uçtular içimdeki bu aþký yontarak
onlar
bin yýllýk bir yaranýn kanadýðýný bilmiyorlardý
hiç yorulmadan ardýndan koþtuðumu
II-
-gittin-
O günden sonra deðiþti her þey
adým deðiþti
sonunu hep unuttuðum masallarým bitti
bu yüzden hiç uyanamadým
o yüzden hiçbir cümlede bulamýyorum kendi(n)mi
-kendimsizim Zühre
suskunluðuma uygun bir makam bakýyor gözlerinden
içimin en derinliklerinde aðlýyorum sana
kimliksiz katil gibi aldýrýþ etmeden bakýþlarýmý öldürüyorsun
hadi vur sýrtýmdan artýk
güçsüz’üm Zühre...
kýracaktým seni bin parçaya ayýrana kadar
korkaktým
nedensiz gidiþlerindeki iç çekiþleri yakacaktým
anladým ki yüreðimde mahkûmdun
iki dudak arasýndaki lam-mim’din
sustum
dualar öðrendim kandil gecelerinde
adaklar adadým adýna sürgün edildiðim günlerde
tedavülden kaldýrdým ’kal,, varken ’git,,me’leri
çünkü sen süzülüyordun kal’bimden
III-
bu yaþantýnýn adý nedir
her gün ayný
her saat durmuþ
her dakika sensizliðin ertesi
hiç bir tanýk yok yaþadýðýma dair
eleminle dönmüþ nevrim hazana
beni anlamaya çalýþmadýn
keza sebeb-i hikmetimdin
bahsi sen olan mevzularda konuþan hep bendim
gidiþi süpriz olmayan ýhlamur kokulu yarim
unuttun mu arkanda kalan yine bendim Zühre
öfkeliydin ve enaz benim kadar endiþeli
kuþkuyla bakýyordun bana
oysa ben susmalarýn koynundaydým
ne çabuk unuttun
yaralý bir kuþ’tum yoktan yere taþlanan
pencere önünde þarkýlarla uyuyup uyanan
düþ kalbime hiç aklýnda bile yokken
bütün yollarý bizden geçen trenlere bin
sonra
her hangi bir istasyonda sigara yak
ben ol her çekiþte
benim için vazgeç benden vazgeçmiþliðinden Zühre
IV-
-Çocuktum-
yanlýþ bir þey yapmaktan korkan
resimler çizerdim içinde sen olan
bir adam siyahlara belenmiþ bir kadýn
sonra bir ev çizerdim içinde biz olmayan
yanýmda olmaný istiyordum
hep yanýmda olmalýydýn günahýmýn bedeli gibi
acýtmamalýydý canýmý filmin orta yerinde kopan bu aþk
söndürmemeliydik umutlarý Yusuf gibi
Züleyha’nýn gözlerinden bakmalýydýn bana
esirin olurdum köle gibi
büyük bir tutku ile sevmeliydin sonu olmayan
her ihtiyacým olduðunda sana
saçlarýmý sývazlamalýydýn annem gibi
koruyup kollamaný isterdim her bir kötülükten
babam gibi
bana olan uzaklýðýný yok sayarak
dokunamadýðýnda telaþlanan ellerin beni aramalýydý
parmak hislerini kaybetmiþ âmâ gibi
ah sol yanýmýn koru aklýmýzýn ayrýlýðýna yanarým
dayanacak gücüm kalmadý
yýkýlýyorum
ne tuhaf bir hâl deðil mi
hâlsizleþiyorum
git-me desem konuþamýyorum iþte
lâl gibi Zühre
V-
önce gözlerin uzaklaþtý bedenimden
cevabýný bilmediðim onca kullanýlmýþ soru kaldý ardýnda
düþün bakalým neleri sormadýk birbirimize
ve neler cevaplandý bu þiirin içinde
aklýmýn durduðu vakitlerdeyim
galiba bir sen deðiþmedin
yine
yeniden gidiyorsun
camda geceden kalma karanlýk
yaðmurdan kalma ýslaklýk
kulaðýmda senden kalan vedayla uðurlandým
n’olursun
hemen gitme
yüzgöz olmak istemiyorum þafak sökmeden
kahrolasý kalbimin kýrýlgan atýþlarýyla
ahh zühre
kal diyorum sana
ben daha senden uzaða göçmedim
kal Zühre
terkedilmiþ ev olmaya hazýr deðilim