münzevim

ilticam sanadýr yâr
ha geldim ha geleceðim
sen de biliyorsun
ayaklarým kirlenmiþ bedenimi sýrtlar
hüznün sessizliðinde

I-

Ah münzevim
yüreðimin yangýn yerine su damlacýklarý taþýdýðýn
artýk kalem tutmayan bulanýk bir hayatýn
acizliðine düþürdüðün ellerini uzat bana
yüzüme týrnak izi býrakan suskularýný konuþtur


istenmeyen bir misafir gibi bakýyorsun
oysaki gece nöbetlerini devralmak için kapýný çaldým
göz yaþlarýný sakladýðýn yerden çýkarmak adýna
al/dýr/ma gece bakýþlarýný gözlerinden aðlayamam


II-

bir tek damla yeter mi
uzak bir ülkedeki ölgün savaþý yok etmeye
veya baþý sonu belli olmayan bir masal adamýþ olsam
ay çýkmamýþ gözlerine
anlayabilir misin yastýkaltý düþlerimi


hadi it beni saçlarýndaki uçurumdan
omuzlarýndan silkele
düþerken bir çarþaf aç en dibe sonra üzerine çek beni
ama sen cesedimin aðýrlýðý kadar sus


içimdeki çocuk çoktan terk etmiþti bu þehri
ikimize kalan ne diyecek olursan
bana kalan küflenmiþ dilimin söyleyemedikleri
sana kalan yetim bir kýz çocukluðu


söylenmemiþ lehçelerimin tercümaný ol
dudaklarýmdan dökülen en unutulmuþ harflerim
avaz avaz baðýrdýðým susmalarým
ve n’olursun dilendiðim diyeceklerim ol


III-

avazým çýktýðý kadar baðýrsam
bir merdiven boþluðu yankýlanýyor sesime
tenhalýðýmý iðfal eden kalabalýk çörekleniyor baþýma
sayýklaya bildiðim kadar seni terliyorum


hiçliðimin paftalanmýþ bir fay hattýndan farký yoktu
öyle belirgin
öyle çaresiz
ö
l
e
s
i
y
e
sensiz-im


tek bir þeyi hatýrlýyorum
içimin en belirgin yaný sen lekesi
þimdi daha bir sýrtlýyorum acýlarý
aþeriyorum vadesi gelmemiþ tesellilere


yine kendimden habersiz
bir yerlerden gidiyordum bir yere varabilmek için
rehberim ol bunca çýkmaz yollara inat
diyeceksin
burdan geçebilmek için önce beni çiðnemelisin


IV-

ah münzevim
biliyorum çok uzaksýn
karanlýkta duyduðum fýsýltý kadar
boðazýnýn yýrtýlýdýðý kadar haykýr beni


gýyabýmda saf tutanlarý kov burdan
saatimin senli zamanlara göm beni
sahi þimdi saat kaç
kasýmý teðet mi geçiyor
yoksa aðlama sarhoþluðuna bilmem kaç mý var


anladým artýk
ellerimin neden titrediðini
i s i m s i z b i r k a d ý n s e v i y o r u m
ç/alýnmýþ bir cümleyle nokta koy bana
bitir beni


parmaklarýmýn ucuna sinen acýlara aldýrýþ etmeden
kalabalýk yalnýzlýklardan korktuðumu bilerek
sahilsiz kýyýlarda yaptýðýn kumdan kalelere hapset beni


V-

dilen/me
felekten hiçbir zaman çalmayacaðý geceyi
senin yaðmurlarýn baþka þehirlerin sokaklarýna akarken
bari benim gölgeme yaslanma
öptüðüm yerde kal çoðullaþmadan
yeter bana bunca aný birikintisi


unut
sanki beni hiç sevmemiþ gibi
gül
sanki seni hiç aðlatmamýþým gibi
sil her þeyi
ama gözlerini kapatma son damlasýna kadar düþmek istiyorum