Akþam namazýný yetiþtirememe korkusu
Kýyametin tam eþiðinde çömelmiþ,
Mahþer yerini andýrýyor odamýn kimsesizliði
Issýzlýk kaçmýþ adalardan, küçümencik odama çýkagelmiþ
Hoþ/gelmiþ…
Uzuvlarýmda bir abdest esenliði,
Susuzluktan kýrýlmýþ bir fidaný besler gibi,
Ana vatanýmýn dört köþesinde yaban çiçeklerinin
Evcimenlik bayramý bugün…
Yüzlerinde güzleri kýskandýran ýlýklýkta yapraklar
Günde beþ vakit süzülürken tomurcuklarýndan
Damlalar…
Tespihimde boncuk boncuk alýn yazýmýn
Suya kanmýþ hatýrasý,
Damlýyor dilimin ucuna gelen tertemiz
Bir “amin” den; þýpýr þýpýr
Annemden kalma bir selamet duasý…
Dikeylemesine yatay düþüyor umutlarým
Yumuþak huylu seccadesine;
Tuzunu doldururken göz çukurlarýma
Ýçini döküveriyor bulutlarým
Suya kanmýþ camii çiçeklerinin mis kokan avuçlarýna;
Bre bereket, bre memleketimin toprak kokusu!
Gözlerim mahþerin gölgesine sýðýnmýþ
Ýki mülteci çakýl taþý,
Deryasýna deðmiþ Yaradan’ýn
Gövdesi nemli,
Taþ bile aðlýyor da sen histen eksik misin ki?
Okuduðum kitaplar raflarýnda sabahlayacak
Sayfa sayfa uçuracak hikâyeleri
Doðru bildiðim iklimlere, rüzgârlar…
Yapýþacak baþkahramanlarýmýn yanaklarýna
Alfabetik sýra aramadan,
Humuslu topraklar…
Üst komþumun ayak seslerinde
Aðýrlýyorum yalnýzlýðýmýn sükûnetini,
Yan komþumun ikiz çocuklarýndan biri
Dünyanýn acýsýný aðlarken, diðeri
Kucaklýyor yeþilin tonlarýyla bezenmiþ bahar mevsimini;
Hayatý anýmsatýyorlar durduk yere
Zamaný mý þimdi?
Hem zaman hayatýn ise
Ben sadece bir önsöz ederim
Yaþamýn bu "es" yerinde;
Kilitlerim nostaljik müziklerimin ahþap kutusunu
Dinlenmem notalarýn rahat ellerinde...
Þimdi fark ediyorum da uzanýrken tam burada
Hayatýmýn ortasýnda,
Ne zamandýr nerelerde dediðim
Bir avuç umudu
Saklamýþým kýrýk telli divanýmýn altýna
Ah, ne kötü gün dostuymuþum kendimin
- Ki aramadým hiç iyi günümü
Elimi uzatsam ayaklanýverecekler de
Yoksun kalacaðým hiç sahip olamadan sanki
Ürkekçe beklerken beni
Düþer ise þayet kýyametin gölgesi
Umutsuzluktandýr!
Anla iþte öldün o zaman;
Uzandým doladým umudun boynuna
Titrek ellerimi;
Bir ýþýk huzmesi öptü yanaklarýmdan
Uyandým,
Yaþamak! Verilen bir þans
Yeni bir güne uyanmak;
Umutlarým baþ veriyordu
Güneþ okþuyordu tüm sevecenliðiyle;
Þükürlerle baþlayan bir güne
Kavuþan herkese
Umutlara eriþmesi dileklerimle...
"Bugün kalan ömrümüzün ilk günü"...