Şehrin Sürgünleri

Ýþte...
Takma kirpikli bir kadýn...
Bütün umutlardan ihraç edilmiþ,
Bütün ütopik aþklardan...
Sönmekte olan bir izmarit gibi bakýyor insanlara...
Karanlýk en keskin ayetleri basýyor yarama
ve en zavallýsýndan bir iç çekiþle,
Af diliyorum tüm insanlar adýna...
ki ben bedenimin hamalýyým,
Bedenimse bir avuç toprak.
/
ve ben
Ahþap bir sandýk,
Aynalý bir vazo,
ve eskiciye satýlmýþ kýrýk bir rahle kadarým bu akþam...
Nefes alan,
Etten ve kemikten eþyalarýn içinde yerimi aldým...
Cam kenarýndan sýzan yaðmur suyuna,
Düþ pahasýna aldandým...

***

Ýþte...
Rugan ayakkabýlý bir adam
Saçlarý yeni yeni beyazlýyor...
Seçim anketlerinden,
Azýnlýk ideolojilerinden,
ve yakýlan isyancý köylerinden bihaber;
Gözleri kim bilir hangi þairin hangi þiirine delil arýyor
Kýrýlan kalemler zehrini kusmaya beyaz bir sayfa açýyor.

ve ben,
Bazen kolejli kýzlarýn burun kývýrdýðý kadar taþralý
Çoðu zaman da sarýþýn,mavi gözlü köleler kadar yalnýz...
Her ne kadarlýk olursam olayým
Ben bedenimin hamalýyým,
Bedenimse bir avuç toprak...

Sosyal Medyada Paylaşın: