Mürekkebi kurumadan kalemin
-ki ne zaman hayalin düþse, imkânsýzdýr bu dediðim;
Yaþý kurumadan gözlerin,
Baþlýksýz bir þiirin tam yerine düþünce son sözlerin,
Yaðmurlarýn ýslaðýnda yýkanýr gözlerine nazýr martýlar;
Milyon dolarlýk yalýlarý yalar temaþasýnda hüzne düþkün
Dalgalar;
Tutamam; tutunamam
Düþerim köprülerden; beton etkisi sen’li ayrýlýklar;
Demir soðuðunda ellerim vapurlarý kucaklar
Sen son seferinde örtü gibi serilirken üzerime
Döþeksiz kalýr senin için yatýlan uykular;
Uyumam; uyuyamam
Yastýklarým batar hayallerimin okyanusuna,
Yosunlar kaydýrýr ömrümün tabanýný aþk’a
Ve ben bir kez daha doðar sanýrým
Ölüp kalýrken aþk’ta;
Kalmam; kalamam
Yama tutmaz inandýðým tüm bu dikiþler
Patlak verir aþk sandýðýmýn beslendiði dehlizden…
Güneþ batarken sensiz tenime,
Acýyor caným; acýyorum kendime;
Tek çarem; þafaðýnda saklýyorum
Saçlarýný; kuytusunda akþamýný
Kara gözlerinin…
Salýna salýna geçerken þiirin orta yerinden
Ýnancýmýn duvarýna deðdirerek avuç ayalarýný,
Yýkýyorsun;
Enkaz altýnda þimdi sevenlerin papatyasý,
Gömülüyor sensizliðin topraðýna;
Üç yapraklý yonca dört olamayacak diye deðil
Bir asi kýr papatyasýný çok gören bu aþk’a;
Altý harf, bir “elveda”
Yýldýzlarýn þahitliðinde, gecenin ayak sesinde
Sensizliðin sessizliðinde
Yalýn ayak coðrafyasýný deðiþtirdi aþk,
Arkasýnda tek bir iz bir dahi býrakmadan...
Deðiþmedim, deðiþemem
Silemem seni gök/yüzümden,
Gök/yüzümü senden silmek varken…