Isýnamadým bu dizelere
Nedense,
Bir þeyler eksikti ilhamdan öte,
Bir özne lazýmdý sen ben gibi
Kim bilir bir umut “biz” bile olabilirdi belki…
Ehlileþmek istiyordum, deterjan kokan çamaþýrlarýn asýldýðý
Küçümencik bir evde;
Aslýnda yakýndýðým yalnýzlýk da deðil,
“Sensizlik” desek;
Benden çok senli doluyken tek hücre sinemde
Senden çok yad elim ben kendime;
Afilli geceler, görsen yýldýzlarý kol kola,
Ay nasýl da þarkýlar mýrýldanýyor
Ben yalazlarýn gölgesinde aðýtlar yakarken
Sokakta uzayan gölgelere aksediyor
Kýsalan ömrüm…
Ben yürüdükçe yapma/cýklaþýyor sanki
Koca þehrin sokaklarý;
Sokak lambalarý titriyor
Huzmelerinde bir umut ýþýðý ararken
Kepenk indiriyor yarasanýn geceye özlem kanadý…
Köþe baþýndaki fýrýncý da bozmuþ ekmeði
Bu kadar mý yavanlaþtý duygular
Aðzýmda çatýrdarken yanýk kokulu sonbahar…
Kýnayarak bakýyor
Mahalleli kadýnlar,
Yýðýn yýðýn acýnasý bakýþ düþüyor ellerime
Yoldaþ ceplerim avutuyor, ýsýtýyor yurttaþ hane..
Deli yaðýyor yaðmur, ben gibi ne çok biriktirmiþ
Ýçinde, ben anlatýyorum o dinliyor,
O yaðýyor, ben birikiyorum koca þehrin yalnýzlýk
Taþýyan hendeklerinde…
Issýzlaþtýkça yollar
-ki benim hayatým kadar olamaz,
Rakýmý yükseldikçe denize nazýr hüzünlerin,
Süngüsü düþer, gece düþkünü mürekkeplerin…
Dýþarýdan az biraz deli,
Gariban bir berduþ,
Maceraperest bir serseri;
Oysa bilmezler ki sol yanýmda taþýrým ben hep
Kara kaplý defterimi, gece misali
Çocuksu bir mahcubiyetle sýðýnýrým
Kabul ettiðini bilmeden bu kuytu yere
Mahremimdir þiirlerim,
Yýldýzlar kol kola gözlerimde,
Eþlik ediyorlar kaðýdýma dökülen
Lale bahçelerime, virane savaþ yerlerime,
Yedi yaþýndaki bir çocuðun uçurtmasýna takýlan
Saçýmýn tellerine.
Biraz manzum, biraz mahzun
Biraz nesir, biraz maziye esir;
Benim þiirlerim tüm iyi niyetiyle
Mai geceye meftun,
Melül bakýþlý
Ufka vurgun bir satýr aralýðý
Bilemedin sen gelmedikçe
Sýðýnýlmýþ bir üç nokta
...