fedakârlýkla büyüttüðüm kendime en büyük ihanetimdi bu kentin sensiz ýslandýðým sokaklarý terbiye edilmemiþ nefsin tutulmayan sözüydü sanki her seni anýþýmda besmele çekiþim
ah yâr sesim gideceðini neden söylemedi
uyanamýyorum saatim hep sana geç kalkýyor sonra aklýma düþüyor kaþlarýnýn arasýndan çýkan eski bir kavga artýðý ellerimin ardýnda çýrpýnan sen oluyorsun
biliyor musun ben öyle her omuza yaslamadým baþýmý sadece senin masalýnýn kirpiðinde sabahladým çünkü sen bahtýma doðandýn
ah yâr neden söylemedi fallar seni ne kadar çok özlediðimi
dipsiz bir gecenin esintileri...
Yalnýzlýk Abidesi
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlık Abidesi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.