Sýla mektubu
Yar’a, yarene uzatýlmýþ isyana mahzar
Sabra yeminli, bir hasret çetelesi;
Yazan kalemin kara elleri öpülesi…
Ne mutlu vuslatý kucaklayan ipekten kaðýt gemilere…
Gurbete uçan yalnýz kuþlar deðil, anne!
Bak ben de göç/tüm sensizliðin kol gezdiði
Sözde büyük, özde avuç içini doldurmaz þehirlere…
Ne havasý temiz, ne suyunda aksim ben
Bizim kiraz aðaçlarý gibi nicesinin yerinde yelleri
Esiyor þimdilerde;
Toprak “ana” ya onlar da hasret,
Her geçen otobüsün camýnda seni görme ihtimali
Çok kýzýyorum kendime,
Utanmasam kapýyý çalacaðým en sevdiðin tondan
“Kýzým hoþ geldin!” repliðini dudaklarýndan duymaya deli gibi inanarak!
Anahtarlara düþmaným; yalnýzlýða açtýklarý için içimi
Her gün bir hayal kýrýklýðý
Masada durmayan asma yapraðý dolmasý ince limon dilimli;
Damaðýma ekþisi vuruyor on sene öncesinin,
Engel olamýyorum, anne!
Fokurdamýyor çayým fýrýnda,
O çýkan ses bende kaynayan gurbet ocaðýnda…
Buram buram sana tütüyorum,
Yazmanýn köþesinden boncuk boncuk süzülen
Bir damla terin olsam gýkým çýkmaz inan;
Kýyamaz, kayamazdým gül kokulu yanaklarýndan…
Her gece uyumadan ördüðün iki belik saçým
Þimdilerde kulak hizalarýmda arþýnlýyor kafamý
Çepeçevre;
Ve hep seni anlatýyor
Ellerinin yumuþaklýðý hayatýn sertliðine hala teslim olmadý
Bir ten seninki kadar uymadý bana; anne!
Ah þu gurbet;
Bastýrdýkça sineye koca ellerini
Üslubumu bozasým geliyor;
Bardak bardak taþýyorum ruhumun kalýbýndan
Vuslata susamýþ bu kaðýda akýyorum
Hayalini karþýma alarak!
Dudaklarým aðýrlýyor seni “tebessümün” sýcaðýnda
Bir denizin dalgasýnda dinliyorum ninnilerini
Yosunlarda saçlarýný koklayarak…
Ýstiridyeler gözlerini saklýyor bünyelerinde
Açmaya kýyamýyorum
Dalgalarýna damlalar katýyorum cömert gözlerimden
Ummanýnda adým unutulmaz belki böyle
Ancak…
Ben teninin kumsalýnda batan güneþin
Turuncu ayazýnda ninnilerine doyuyorum
Varlýðýna acýkýrken!
Sen mektubumu kýsa kes
Saçlarým gibi...
Geçmiþ yine seni,
Mektup yine beni anlatsýn
Sen sakýn incilerini aðlatma; anne!