İç/liğim

Ama yaralarýn da bir ömrü vardýr
Ve yarana üþüþen kurtlarýn da...

Bir gün her þey geçer,

H e r þ e y

Yaralar da kapanýr
Bir gün o baþkasý için açýlan yaralar da baþkalaþýr.
Kapanýr, yok olur, iyileþir. Bir gün her þey geçer…


Her þey zýt her þey gibi
Yaklaþmaya çalýþtýkça uzaklaþýyorum
Uzaklaþmayý denesem burnumun dibinde bitecekler biliyorum
Ama biz zýddýna yaþayamýyoruz ki, inadýna yaþayamadýðýmýz gibi

Uyuma mesafeleri uzadý
Süreleriyle birlikte...

Uyuyamasam da sürekli bir hayalet dolaþýyor içimde
Bu süre hiç azalmýyor

Cümlelerim kadar büyüyemedim hiç

Ne zaman düþeceðimi düþünsem, düþtüm hep.
Çünkü inanýnca bacaklarým titredi, titreyince topuðum korktu...
Topuðum kýrýldý, topuklu ayakkabým öksüz kaldý.
Topuklar hep kýrýlmalarý gereken zamanlarda kýrýlýrlar,
Düþürmek için...
Ve sen düþmeye meyilliysen, meyilli bile olmana gerek yok
Aklýndan bir kere geçirmiþ ol yeter.

En olmadýk zamanlarda en doðru þekilde kýrýlýrlar

Hatýrlýyorum da unutmuþum çoktan...

Sürekli yer deðiþtirirken her þey ben gözlerime inanamýyorum
Gidenlerin ardýnda kalýyor bakýþlarým
Alamýyorum
Kendimi alamadýðým yerler var mesela
Yaðmur yaðýnca pencere önünde unutuyorum kendimi
Yoldan koþanlar var
Damýn altýna saklanan kediler
Seyrim kendimi geçiyor, yetiþemiyorum

Uzanamýyor ellerim
Gidiþinde küçüldü, daha bir güçsüzleþtik ellerim ve ben
Ýki avucumun içine sýðma çabalarým sonuç veriyor
Sondan önce
Varýyoruz sonsuzluða

Ellerin görmediði için böyle buz gibi
Ellerim donuyor, ellerin olmadýðýndan

Ellerim yalnýz
Sessiz

Ýki elin sesi olmuyor

Affedemedim hiçbir þeyi
Daha hala soracaðým þeyler vardý

Ellerim benziyor herkesten çok
Ölününkilere

***

Unuttum
Pencere önünde gözlerimi
Yaðmurun altýnda kendimi
Sensizliðin tam ortasýnda ellerimi

Kýþ geldiðinden deðil
Unuttuklarýmdan üþüyorum

Gidiyor mu yaralarýmýzý kemiren kurtlar
Ne zaman doyup da terk edecekler bu yaralarý
Ve geçecek mi yaralar?
B i r g ü n



Yirmi Ýki Ekim Ýki Bin On Üç 16 00
Nevin Akbulut
Sosyal Medyada Paylaşın: