Biz arife gecesi küçücük koyunlarýmýza
Koca bir çift ayakkabý sýðdýran
Dünya bizim olmuþçasýna þen
Þükürnaz, kadirþinas çocuklardýk…
Kadrimiz bilinmedi, kýymetimize dolandýk
Çalkalandýk, yalpalandýk
Tökezlendik ayaklarýmýza takýlan
Hayallerimizin peþi sýra;
Dizlerimizde geçmezdi hiç yara
Kaç kez yakalandýk Zeliha ablaya
Daha zile basamadan…
Ama isabetti hep ter/lik
On ikiden arzulanan uzuva!
Uðurlu sayýmdýr o günden beri
Kendileri…
Biz yalnýz kediler sanýrdýk
Nan/körleri;
Meðer içimizdelermiþ yüzlerinden
Seç/ emedik,
Týpký hayatýmýzdaki diðerlerini seçemediðimiz gibi…
Keþke hep çocuk kalsaydýk
Dedirttiler ya; zamaný geldi zaar!
Tek kanayan yerler dizlerimiz olsaydý,
Zeliha abladan kötek, inan
Nimettir bize!
Bir tek okula geç kalma korkusu
Coþtursaydý adrenalinimizi,
Ruhumuzdaki okyanusu bulandýran dalgalar yerine!
Bir tek sýnavlar çoktan seçmeliydi,
Hayat tek seçenekti;
Ya seçecektin, ya da boþ/verecektin
Yaþamayý seçtik;
Sevdik de; yalan deðil
Platonik de olsa sevdik!
Yaþamak bizi sevdi mi
Ýþte onu hiç bilemedik!
Ama yok muydu zamane fitneleri
Ýnsanlarýn kulaklarýna vesseseler söyleyen
Geceli gündüzlü, -tam gün iþ baþý- ,
Duymamak için ninniler olmalýydý
Analarýn yanýk dillerinden dökülen...
Süt kuzusuyduk biz
Kokumuz üstümüzde
Ve kurban edilmemeliydik
Bu uðurda; bu gün de
Ýbrabim(a.s)’in edemediði gibi
Biriciði Ýsmail (a.s )’ i...
Bizler de Ayþeler, Aliler
Bize de kýymamalý eller
Býçak sýrtý deðil
Ana kucaðý minberimiz,
Bizler bayramlarý nesillere taþýyan
Heybetli panayýr y/erleriyiz!