Dumaný üstünde
Taze kahve kokusu
Ýki beyaz porselen fincanda,
Yanýnda en sevdiðin çikolata
Ýki bambu koltuk sallananýndan
Cam kenarýnda
Bir boþ, biri “gayri/ihtiyari” dolu!
Malumun yaþ zorluyor artýk
Yetmiþ dokuzu!
Ah hafýzam!
Nasýl da hatýrlattý yine seni
Senli, “kahve”li gözlerini,
Pardon günlerimi bana…
Tam tamýna
Yarým asýr önce
Bugün
Rastlaþmýþtýk
Ortaköy’de,
Köprünün ayaðýnýn dibinde,
Vasat bir köfteci arabasýnýn önünde
Aç/lýktanmýþ meðer gözlerimizin kesiþmesi
Sevgiye!
“Ya nasip!” deyip atmýþýz oltalarýmýzý
Aþk’ýn þeffaf denizine!
Tut/ulmuþuz birbirimize!
Ne de yakýþmýþtý þatafattan uzak gelinliðin
Süt beyazý tenine…
Gökten kopmuþ gönle konmuþ
Kanatsýz bir melek gibiydin…
Erken uçtun gerçi
Göç zamanýnmýþ, bilemedim
Neyse…
Sen uçtun ya
Doktorlarý haklý çýkarýrcasýna
Ben de Ortaköy manzaralý tek bir göz
Evden izliyorum sana dair ne varsa…
Bu arada
Torun sayýmýz hýzla çoðalmakta
Ve en önemlisi
Her þeyin azaldýðý þu hayatta
Sen tek bir an bile
Azalmamaktasýn,
Þu zavallý faninin
Taþikardik sol yanýnda!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.