Düþ/me dedim Düþ/tün Gözlerimden Göðüs kafesimin sükût sever Sol yanýna.
Kazara, istem dýþý tabiri caizse yasa dýþý…
Kan revan içinde þimdi Seni saklayan kara kutu- gönül- Tuzla buz gözlerin için kurulan hayaller Boðulmuþ dilek balýðým Sensizliðin dehlizinde. Kumral saçlarýnda dalgalý denizim Köprülerim örülü beliklerinde.
Müebbet yemiþim sanki Bakýþýnýn deðmediði meskenlere Seller almýþ Kurumuþ dudaklar gibi çöllerimi Kaktüsler duacý Diken diken batan acýlarýn ot/aðýnda. Dünyanýn en yalnýz bat/aðýnda, Ölüm ile yaþamýn en tiz yol ayrý/mýnda Yokluðunun ýsýttýðý toprak yat/aðýnda Uyumuþ kalmýþým sarýlýp sana
En nihayet Düþ/tün iþte sen Eylül gibi … Gitme sarartýp yapraklarý Erkenden karartýp akþamlarý Ben de dört mevsim Hepsi “sen” Seneyi bekleme Yine düþ/sen!
Acýtmadan,kanatmadan…
Sosyal Medyada Paylaşın:
AdeMerve Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.