Şairemiz Elveda
Direnirken çýrýlçýplak korkunç göðe
Sonsuzluða gebeyim bu gece
Akislerde býçaklanmýþ sözcüklere metanet
Dillerde pýrangalanmýþ tek sözcük affet!
Ömür dedikleri zaman yoksunluðuna büründüm,
Mezarýma üç beþ çiçek yeterde artar bile.
Affedilmek için af dilemeye ne hacet
Sarmaþýk misali gece bürünmüþken gökyüzüne…
Kim bilir birkaç dost çýkar yitik ufuklardan,
Belki bir hayale soyunur gördüklerim,
Ölüm denen iki hecenin mahkûmuyken bu diyardan
‘’Þairemiz elveda’’ diye haykýrýr kuzgunlar…
Yazdýðým tüm þiirlere kustum tüm kinimi bugün,
Ýki çift laf ettiysem þu hayat-ý faniyemde
Ne lüzumu ola ki can çekiþiyordu ruhum dün,
Boþ geçirmeye vakit kalmadý biten her saniyemde.
Laf oyunlarýyla ustalaþmýþ çýraðým geldi dün
Azrail’den haber getirmiþ velet
Ey dostum, bezmigahým! Ýþte ayrýlýk vakti
Sana vasiyetimdir cahil birkaç softaya
Þiirlerimi deðil emanet, defet!...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.