Bir vaveyla kopuyor…
Ayaklarý yerden kesiliyor daðlarýn.
Ne Aðrý daðý eteðinde kuþ kalýyor,
Ne de tepesinde kardelen.
Ve yalnýz feryat figan eden,
Müptezel bildiðim bir kaç taþ.
Uyanýkken dahi horlayan rüzgâr,
Her mevsim tepesinde uçuþan turnalar…
Bir vaveyla kopuyor…
Livayý saadeti dikmiþ gibi topraða,
Biçtiðim hayal kýrýklýklarýndan arta kalan,
Ve ekilmiþ hüzünleri sarpa saran,
Sarmaþ dolaþ toprak suyla ve þimdi çamur;
Ýlahi emirle mayalanmayý bekleyen bir hamur…
Bir vaveyla kopuyor…
Ve deniz kendi balýklarýný boðuyor,
45’lik plakta bir þarký çalýyor:
Diyor, bu nasýl bir dünya bir yan susuz bir yan deniz,
Ýsyan ve tereddütle: ‘’Biz neredeyiz?’’
Nefti bir siyah bürüyünce suyu,
Ve susuz kalýp çatlayýnca kerpiç kuyu
Arazýmsýn deyip boþalýyor…
Bir vaveyla kopuyor…
Sözcükleri ateþe veriyorum
Mýsralarým duman alýyor.
Manalar alevlenip de söndürülemez olunca
Ve þiir hayatý, hayatsa þiiri esir alýnca,
Toprak, su ve ateþ, her biri yokluða esir olunca,
Geriye bir tek þiir kalýyor,
Bir vaveyla kopuyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.