..ilk kez seni görmeye geldim. Gelmemi hiç istemedin. Ýstemsiz bir biçimde çay bahçesinde buluþtun benimle. "Burada olduðuna inanamýyorum" dedin
Ne olursa orada olacaktý ve hiçbir þey olmadý. Bir saat oturduk ve gittin. Benim ömrümün kalaný orada, o çay bahçesinde devam etti..
Fazla uzaklaþmýþ olamazsýn, olmamalýsýn, olduysan da geri dönmelisin..
...
sana bu þiiri bir kapý aralýðýndan yazýyorum
bir yastýkla desteklenmiþ sýrtýmýn aðrýsýndan
kalp spazmýna yaklaþan soluðumdan
dudak kývrýmýmdaki burukluktan
elimin ayarsýzlýðý, dilimin pervasýzlýðýndan yazýyorum
merdiven boþluðunda unutulan terlikler gibiyim
ýssýzlýðýn can damarýndan baþlýyorum anlatmaya
edemediðim yeminler ukde kalsýn dilimin kemiðinde
içine sýzabilecek serseri þiirler gezdiriyorum zihnimde
rüzgar gülleri ve deðirmenler için yazýyorum bütün bunlarý
’ bahçada yeþil çýnar, boyun boyuma uyar ’ dinlediðim için
þimdi tahakkuk edemeyeceðim mutluluklar için
otuzuna gelmiþ bir kadýn olduðum için
bir sýfýr maðlup baþladým aþk’a, piþman mýyým? deðilim
kimi sevdimse acý çektim
kimi sevsem acý çekti
kim beni sevse acý çektim
sevdiðim baþkasýný sevdiðinde acý çektim
kimseyi sevemeyince de acý çektim
ben acýdan örülmüþ bir duvar gibiydim
hala anlayamadýysan bunda aklýmýn payý büyük
ve direncim anlayamayacaðýn kadar küçük
yani öyle yorgun ki izahlarým, anlatmasý güç
heveslerim bastýrýlmýþ asma yapraðý gibi bidonda
yýllanmýþ ve çürümüþ
her þey eskiyor burada
es, ki; yor!
mesela þaþkýn çýkmýþsan fotoðraflarda
þaþkýnlýðýn bile eskiyor, yeniliyor zamana
vakitsiz dalýndan düþen yaprak gibi biraz erken
his aþýmýna uðrayan heyecanlar besliyoruz yarýna
geceleri yalnýzlýðýyla seviþen bir odada yaþýyorum
sessizliðin öpüþleriyle uyanýyorum sabahlarý
huzursuzluðumla çay içiyoruz geniþ zamanlarda
tedirginliðim bütün iþlerime karýþýyor bu aralar
mutsuzluðumla akþamý ediyoruz nihayetinde
bazen düzeltilebilecek tek þey kalmýyor inan bana
ne sözle, ne gözle, ne iyi niyetle, ne özürle
ne önsöz ne sonuç var geride
insan her þeyden korkuyor aslýnda
karanlýktan, dibi görünmeyen sudan
sonu belirsiz yoldan
mutsuz olmaktan, mutlu olmaktan
aþktan, aþksýzlýktan..
kendimi bildim bileli korkaðým
gölgem benden, ben gölgemden korkarým
çýt çýkarmadan hayatýnda olup biten
bitip giden, gidip yiten günleri anlamaya çalýþýrken
bir an gözümü kararttým, açtýðýmda yoktun
þimdi
geçmiþ günlerin suretindeki kýrgýn siyahýn hüznüne çakýlýp kalýyorum
ve iþte o an kýyamet
gözbebeðinde kopuyor
ben cehenneme ateþ topluyorum
fulya/eylül2013