gözlerime masal batýrdýlar anne
onca yalaný aklýmda býrakýp kaçtýlar
kamyon kasalarýnda taþýnan
kaçak etten farký yoktu artýk
göðüs aðrýmýn arasýna sýkýþan aþk’ýn
akranlarýmýn sapanýndan çýkan
kuþlarý ýskalayan taþlar vardý
dumanýyla gökyüzünü zehirlediðim
þiirleri yakmadan önce
kendimi aþktan alýp aranýza döndüðümde
tarih çoktan yol almýþtý/masal olmaktan çýkarak
asyalý göçebelerin uykusunda
afrikalý çocuklarýn açlýðý uyanýrdý
bütün zenginliðin altyapýsý rüya kaynaklýymýþ
atlarýnýn eyerinden medeniyet sarkýtan
herifler düþürdü az evvel geçerken
herkesin doðrusunu biraz turâbâ karýþtýrarak
tapýnaklarda kalbini terbiye eden
müritlerin imanýna dil uzatan
ilahi duygudan yoksun hatunlarýn
aðzýna doluþan sözcüklerle
takas halindeydi zerâfet
vergisi tanrý tarafýndan
ödenmiþken bütün güzelliklerin
kimse üzerine alýnýp örtünmek istemedi
sap ile samanýn harmanlanmasýydý
meydanlarý dolduran sesler
yaða yoðurda akýl olmaktan öteye gitmedi hiçbir eylem
sen ve ben ayrý ayrý ise zihinlerde
bizi nereye gömüyorlar anne
Cömert Yýlmaz