Kambur dünya

sapýr sapýr dökülüyor üzerindekiler
kambur dünya eðik dünya insandan
ateþin külünle üfürüyor
rüzgârlarýn kendinden senin
tanrý bir diyordun oysa
nasýl savaþýr aç gözlü tanrýlarýn
leþe çöker akbabalar



ellerini uzatýp düzeltemzsin kamburunu
hani canlýydýn ellerin nerde?
vurulanlar, ölenler, sürünenler
neden azalmýyor bir türlü eþek yükün
oysa bir ucundan diðer ucun görülüyor
bütün ayýplarýn, pisliklerin açýkta
istese dað gibi yükler
döküverir âhýný
yerin dibine geçer zârýn!



sen de yakýnýrsýn, kimse anlamaz diye
karnýn doymaz açla, açýkla
çoðalmazsýn, azalýrsýn
eklendikçe kambur kambur üstüne
daha mý vurdumduymaz olur insanlar
alýþarak ölümlere
artar zulmü zalimin
tutsaklýklar artar durmadan
sürsün diye devranýný payitaht
onlara çalýþýr makinalar
kýyýmlar çalýþana
ölüm halka!



yoksa insan, insan olmadý mý daha?
kamburu çýktý insanlýðýn da
çöktü mü yoksa beyin tavaný
nerelerde kaldý sahi
gözyaþlarýmýzdan süzülen sevgi?
neden insan öldürdüki kendini
topraða düþen tohum yeniden canlanýrken
o bulamaz can suyunu



ah dünya! öyle düzelt ki belini
toparlansýn insanlar
býrakýp beylik sözleri
onarsýn bu sarsýntý beyinleri
yerleþsin arzda her þey yerli yerine
bir düþ gör sayki cümle yaþanmýþlýklar
düþsün elinden bir bir

bu kâbustan uyandýr!




17. 8. 2013 / Nazik Gülünay













Sosyal Medyada Paylaşın: