yol denizde mi bitiyor bir kedi var aramýzda onu görüyorsun yada görmüyorsun þaþýrýp kalýyorum, ellerimi bulamýyorsun aydýnlýða gömülmüþ oysa kiraz yapraklarý ardýndaki güneþe söylüyorum:kedilerin týrnaklarý var her kadýn gülümseyemez da vinci’nin resminde mona lisa incedir kediden
her sabah onu okþuyorsun ya da okþamýyorsun gözlerinde uyanýyor, uyanýyorsun çok sevdiðin çay töreninden sonra o týrmýklýyor bakýþlarýndaki nemi en sona, geceye kalýyor gülümsemen sendeleye sendeleye varacaðýn karlý göle
külümü bulursan yetineceksin mona lisa’nýn gülümsemesi ellerinden her boðumunda bir bebe sýçramasý uzaklarda sisli deniz ormaný ve büyük göllerin büyük sessizlikleri bulutluyor düþlerin mavisini
kedi ölümlü, mona lisa yaþýyor, eskimiyor gözleri eski gülümsemesini yenilemeden her zaman bir kolunu tutuyor eli göðsünden henüz koparýlmýþ bir çocuk koþuyor denize b’ulanan yolda arkana bakarak uzaklaþýyorsun artýk gittin ki benden yolunu gözleyen bir kedi
gömdü mü içine týrnaklarýný
7. 1.1996 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.