inancýmýn gül damlasý kýrmýzý
kapatma gözlerini ýþýða ay beyaz
öldüðümüz yalan
bölüþtüðümüz
dilim dilim gece uykudan
yýldýzlar ne acý
annemin aðlayýþý uzaktan
arþýn aðzýnda koç yiðitler yürür
sustuklarý yalan
büyüdükçe karlý bir dað olan
þimdi bu vakit
bu duman
tut istediðin gibi yaþýný
ciðerinin tam üzerinde gözleri
memleket
aðladýkça daðlayan
sürmeli bir kadýndýr zaman
gülüyorsunuz
yalýn ayak fýsýltýlar nihayet
aç ve susuz toprak
yeþil güneþ öyle mi
bin nasihat içinde cayýr cayýr
çayýr çimen aðaç esaret
nedir aslýnda gizli olan
cesaret gölgemin aðladýðý yerde yazýk!
siz yoktunuz
düþmeyi öðreniyorsunuz
yeniden kalkmayý karanlýk fotoðrafta
ben merdiven
bir de kuþ çiziyorum kendime mavi
adý bir hayli unutulmuþ
tutuyorum akýp duran hayali
kardan kýþtan sakýnan umuttan
sendeleyen gülüþün ortasýnda ateþ
geçiyorsunuz kör ve tek ve çok
gidiyorsunuz dilsiz ve konuþkan
söylüyorsunuz kucak dolusu selam
selam var sana memleket
koþmaktan yorulmayan dizinde
büyüttüðün her çocuktan