Saman Altında Şiir Geceleri

Sabaha karþý el altýndan
intihar planlarý biriktiriyorum
Krizlerden çatlýyor göz kapaklarým
...
Gecelerimi cýmbýzlayýp
kefene sarýyor insanlar
sen hariç
geriye dönüyor her þey
Soluyor geceye atýlan adýmlar
soluyor karanlýk...

Gözaltlarým kanýyor
çürüyor düþlerim,
öpüþlerimde sessizlik dokusu,
öpüþlerimde rüzgâr kokusu
Kapýlar sabaha açýlýyor
karanlýk kuytuda kalýyor...

Görüyorsun
sabahýn tadý tuzu yok aslýnda.
Etrafýmda o kadar çok insanda yok.
Görüyorsun, yoksun
ve
yoksul çiçekler kurutuyorum pencere kenarlarýnda

-Tavaf ediyor aþk
cüzzamlý düþlerimi,
endiþesi kanatýyor bileklerimi...-

Görüyorsun, küçük kýz
Çaresizim
Yaþým sevdaya yetmiyor
Dýþarýda kalýyor tüm duygularým

Berraklýðý bulanýyor yalnýzlýðýmýn
üzerinde her tondan
ayak izleri
yýðýn oluyor umutlarým,
toprak kabul etmiyor yalnýzlýðý...

Gülüyorsun
ve
gülüþlerimin topuklarýna sýkýyorsun ömrümü,
pýhtýlaþmýyor kaným.
Bu ömür,
bu gülüþ bana dar

Biliyorsun
"Yalnýzlýðýma yaðmur eser
rüzgâr yaðar"



Osman Palabýyýk

Sosyal Medyada Paylaşın: