Öptüm Gözlerinden Yalnızlığın

Çekilecek deniz, kapanacak gözlerin
Bitecek gece
Ve
Açacaðýz gözlerimizi salaþ bir bahara

...

Derme çatma bir yalnýzlýðý gözlerimizde büyütüyoruz biz
Ömrümüz tükeniyor, resimler büyüyor
Ve gidenler...
Gidenler kuytularda ölüyor...

Kaza süsü verilmiþ bir sesin var
Her duyduðumu sen sanýyorum.
Avaz avaz iþliyorsun içime.
Üþüyorum,
Çünkü tenime dokunuyor sesin
Kanýyorum
Çünkü sesin, aklýmda öfke intiharlarýna rüzgâr estiriyor
Süzülüyorum gözlerinin derinliklerine,
ben süzülüyorum yaþlarda süzülüyor gözlerinden
Avuç ayan kan doluyor
...

Boðulmak neymiþ þimdi biliyorum, gözlerinden biliyorum...

Karanlýðýn çýðlýðý gözlerini ovuyor
Yalýnayak basýyorsun sesime, çýðlýklar odalar boyu...
Kýrýlýyor kapýsý gönlünün
Uykusu kaçýyor gözyaþlarýnýn
Ýzine düþmüyorsun hiçbir yaranýn
Odamda çürüyor hatýralar.
Tanrýdan gözlerini satýn alacaðým
ve
ceplerimde biriktireceðim yaþlarýný


Ve þimdi gitme sýrasý sende
Bir sen sarsmamýþtýn dünyamý.
Git de sarsýlsýn dünyam,
yýkýlsýn tüm duvarlar baþýma
Bu kez giderken,
tut elinden yalnýzlýðýmýn...


Bugün ben öpüyorum yaðmurun ellerinden
Yaðmurda izin var senin
Cehennem gibi sürüyorum dudaklarýma aþký
Öpüyorum yaðmuru...
Öpüyorum yalnýzlýðý...



-Osman Palabýyýk

Sosyal Medyada Paylaşın: