Eline temas eden gözler var. Soðuk ama ýsýtýyorsun onu. Kapanmýyor hiçbir kapý, durulmuyor hiç bir durak. Dalgalar bir özlem boyu bu limana ýrak. Buz kesmiþ bir gölgeyi taþýyorsun yüreðime, kaybediyorum þuurumu.
Hatýrlarým diyorum, hatýrlarým adýný Küfrettiðim her günde...
Zaman, mekân fark etmiyor, Gülüþünü iliklerim gözbebeklerime Benden önce kendini taný, Dudaklarýn aþka açýlýr mý, en kanayan yaramdan?
Nasýl hapsolmuþum ki sana Çýkamýyorum hiçbir yaradan Uzanmýyor elim yataðýn soðuk yanýna, Sen biliyorum Var biliyorum Ben galiba üþümekten korkuyorum bayan...
Ve annen tembihlemedi mi sana? Bilsen de bilmesen de hiçbir yüreðe ’toz kondurma.’
Osman Palabýyýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Palabıyık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.