Yavaþça çekil þehrimden,
beni öylece yüzüstü býrak
eðer varsa bir ihtimâl daha benimle kal...
I-
vurup gidiyorsun
aynalarda gördüðüm sen suretimi yüzüme
dilsiz umduðum umutlarýmý da alýp uzaklaþýyorsun
düþüyor gözlerim arkana
yolumu bulamýyorum Zühre
çýkmazlardayým
baktýðým her yer b o þ l u k
bastýðým yer s u ç
çektiðim c e z a
günahsýz bir hayat bensiz kaldý
II
yoksun ya çok aðrýma gittin
zaten ben sende hiç var olmamýþtým
bilmek istemiyordum bu eksik yanýmý
oysa henüz tanýþmýþtým canýma batan her halinle
çocukluðuma ver sana olan hevesimi
ben sensiz yaþamaya alýþkýn deðilim ki
kara bir fýrtýna esiyor buralarda
beni senden beni kendimden uzaða savurdu
güz ayazý dedikleri bu olsa gerek
þarkýlar soðuk þiirler buz
kalem tutan parmaklarým üþüyor
mürekkebim mor kesmiþ
yüreðimin közlü yanýna çýð düþtü Zühre
içimde kýzgýnlýk
belki öfke
belki kayýtsýzlýk
belki de s e n s i z l i k
III
biliyor musun Zühre
her þey seni anlattý bana
gözlerimde çatallaþan yollar
üveyiklere ýsmarladýðým ’muþ’tular
sýçrayarak uyandýðým uykular
belli ki sensiz uyanmaya alýþtýrýyordu bu kabuslar
oysa denk geldiðim her yere seni yazýyordum
bir gidiþi anlatamayacak kadar uzundu cümlelerim
dinlemekten usandýracak kadar karmaþýktý sözlerim
ve
s
e
n
Zühre
dile getiremediðim kelimelerimin diliydin
lâl kaldým
günlerdir yokluðuna zayýflýyorum
delik deþik edip çekip gittiðin hayatýn içinde kim sahip çýkar bana
saçlarýný parmaklarýma ödünç býraktýðýn bir gecenin içindeyim
gece derin
sýð ve k a r a n l ý k
hani diyorum bir yangýn çýksa da kül etse her þeyi
as beni gözlerine aklým arkanda salýnýrken
bir ölünün gözlerinden bakakalayým sana
can versin Fýrat’ýn suyu
kirpiðimde donan gidiþlerine
IV
demiþtin
sana miras býrakacaðým bu yalnýzlýðý
adýmý sayýkladýðýn her boþluk gözlerinden düþecek
baðýrarak intihara bulaþacak sesin
çizemeyeceksin bu yokluðun resmini
parça parça gerilecek çarmýha kirpiklerin
ve o an ben düþeceðim aðzýndan
düþtün Zühre
dudaðýmda býraktýðým öznesiz bir cümle oldun
bense üçüncü tekil þahýs
sustum
hiç kimse bir þey anlamýyordu
duvarlar ördüm elimde kalan yalnýzlýklarla
gel-git’ler biriktirdim aramýza
yine de içimi kokuturcasýna sevdim seni
n’olursun sorma bir þey
yanýmda bir yerlere devril iþte yabancý deðilim
sabahýn bittiði yerde kamaþtýr gözlerimi
þ/öyle boylu boyunca sar akþamýn ilk ýþýklarýný
omzunda gücümün yetmediði þarkýlar söyleyeyim Zühre
V
terkedildi(m)k
bizim olmadýðýmýz karanlýk þehirlere
ben korkularýný bölerdim sessizliðimle
sen geceyi üzerimize örtmeye çalýþýrdýn
biz kimdik Zühre
kimler býraktý bizi bir yerlere
kimler incitti sol yanýmýzý her seferinde
neden hep yokluðumuza uzadý günler
ah Zühre
fazla deðil sadece bir kaç gece ölüyorum
sensizliðime gömülüyorum gri nöbetlerimde
koynuma alýp yatmýyorum hiç bir a y r ý l ý ð ý
gel diye
dön diye
kal Zühre
gökgürültülü saðnak ken(t)dimde beraber ýslanalým diye...
An’kara
Yalnýzlýk Abidesi...
s e s s i z þ e h r i n
s a d e b i r s e n s i z l i k g ü n c e s i n d e n ...