Azrail perdeleri yokluyor usul usul, Bense kendi halimdeyim hala Ana rahmine kara kalemle çizilmiþ davanýn hüznünü dokuyorum avuçlarýna. Eylül intiharýn beþiðinden dönüyor. Yaðmur yaðmamak için direniyor ellerinden Ve þehir, Karanlýða saplanýyor gözbebeklerinde.
Ayaklarýn Komþu halýlarýnýn altýna süpürüyor gözyaþlarýný Her misafir bir parça kapýyor senden Cilalanýyor cümleler gözyaþlarýnla Her kadýna dokunuyor, gözyaþlarýn Bir annenin ayak tabanlarý kanýyor Cennet alev alýyor...
Gönlü yaðmurlu yar
Ýtiraz ediyorum uykuya
Bu gece
Ve son gece
Bizim olsun
Þehir kabul etmiyor beni
Kaçýþýmý kendinden bil, ihtilal her aþkýn helalidir...
-Osman Palabýyýk
Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Palabıyık Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.