diline dolanan su tanesi gitmeler
uzun bekleyiþler çizer yüzün camýn aksine
biraz serinlemek içindir
gül kolonyasý dökmesi üzerine bahçenin
yakasýnda beyaz oya
bir çocuk iliþir usulca yanýna
gözlerinde ela boyasý
gün ortasýna akýyor bak tek kiþilik oyunlarý
takvimden
özenle seçilmiþ günleri kutlamak
insanlar seslerini asýp duvara biraz fakir
taþ ruhun can vermesini bilir
bilir de niçin susar bu kitaplar
her yolun bir sonu varsa eðer
yakýndýr ayaklarýnýn yerden göðe kadar kesilmesi
bir kez olsun eðil kalbinin önünde
çýkar batýrdýðýn çivileri
küçük bir kaðýda þiir yaz mesela dünyalar kadar
unutmaktýr o gülmenin asil efendisi