kýnalý saçlarýnýn türküsünü
çaðýrdý rüzgar
har düþer zamanla
aðlama bana þahika
musikiye dönüþen yüzlerce yüz
gecenin uzayan koynunda
þayet
yitirmiþsek kendimizi
unutmuþuz demektir o
kýlýçtan ince düþleri
kuþlarýn dilinde þikayet
kapattý gözlerini atýlmýþ düðüm
bir kabul cümlesi sonunda
uyuma
yalýnayak ýþýklara býraktýðým
yadigar masumiyet
ellerinin deðdiði her yeri
tek tek
seveceðim
de
ve terket
say ki
içimi kapladý kaç ünlem
attým bin çiçekli baharý
kýyamadým yedi renk
yaþasýn mý gözlerinde cennet
saçlarýnýn türküsü
çaðýrsa ya uzaktan þahika
kesildi bilenmemiþ dün
orta yerinden önüme
gülse ya düþerken gün
þimdi biz ayný
ayrý yaraya basýlmýþ tuz tanesi
sesimde ürkek karanlýk
çemberine sýðmayan ay /esaret
yok ki bir çaresi
/