her gece
zaman fýsýltýlarýnýn içinden geçtim ben
kimsesizliðime dokundu tanýsýzlýðým
düþ itiraflarý düþtü
yýldýz eteklerinden
seslendim melek rüyalarýna
bilmiyordum,
nefesimi yutkunurken, ay ýþýðý susarmýþ gezinen mutluluklara
ondandý belki de
duyumsuzluðun baþ aðrýlarý eriþiyordu ýþýksýz benliðime
diz dize oturuyordu
aþk ya da ihtiras
esaretinde yoðruluyordu bütün umutlarým
týpký gece gibi
susuyordu süzülen dirençlerim
kývrýmýna iliþirken mavi bir gülüþ
çýplak bir bilinçaltýyla yalpalýyordu içselliðim.
acemi yanýlsamalar
hýçkýrýðý örgütlerken yürüyen hislerime
ýssýzlaþýyordum
sen zaman denen hüküm
rüyalarda soluklanýyoruz dur hele
halen bilmiyorum
kaç adýmda uyandýrýr ruhum beni kendimle
....