gün aralýðý düzleminde
eskiyor gitmeler
kirpikler
sýðdýrýrken kendini durgun etiketlere
bütün gözyaþlarý ýssýz cam
iç miting fýrtýnalarý gibi kýrýyor
ýslanan rüzgarlarý
derinlerdeki çýðlýk
sanki duru sularýn karanlýðý
benliðe asýlan
dipdiri umutlar
çoðalan bulutlarýn gözlerine sürgün olurken
sanki sarmalýnda yaþýyor
çocukken sobelenen masum bakýþlarýn derlemeleri
yaðmurlar gibi
mecburi iniþe geçerken yüreðin ruhu
emekleyerek yürüyor
nefeslerin sessizliði
baþlýyor özlem kýyýmlarý.
iyi huylu kalmalarýn acý yeminleri
övünen gözyaþlarýna gebe
nedense
içi sýzlayan mevsimlerle doðuyor
en izbe ölümlerin sevmeleri
....