anne sesi gibi
yýkanmýþ hüzünlerim var
her biri hayat kolyesi
aldanmýþým gün takýlarýna
ah
nasýl da yaðmur yaðýyor
iç sesime
savruluyorum ýssýz camlar gibi
gök perçemli bir gölge
çeviriyor etrafýmý
uçurum oluyor
mavi kabulsüzlükler
ha düþtüm ha düþecem ayak parmaklarýma
bu damlalara küheylan olan
vicdan sesim mi
yoksa
kalp duvarlarým mý öpüyor düþüþlerimi
inadýna içsellik sularla örtüldü
sen nereye gidiyorsun ruhum
gitme
aðlayan þeffaf damlalar olur gözlerin
bil ki açýlamaz
yeryüzün.
bak bilinçaltý ansýz
nefes al
etme
suçluyum salýn beni
yýkanmýþ hüzünlerim var
olurya belki de bende doðarým bir gün lotus çiçeði
.....