hangi yalnýzlýk sobelendi bir kýyýnýn kirpik uçlarýnda
masum bir çýðlýk gibi
mavi gözleri vardý denizin
dargýným dokusuna vuran tüm dalgalara
göçüp gideceðim ufuklara
ellerimin boyandýðý kýzýllýða aldýrmadan
belki çocukluðum gibi
uykularda yol alýrým
rüyalar görürüm mavi yeþil
tuzlu sulara karýþmadan
hatta
beyaz bir yelkenin düþ fýsýltýsýyla
yudumlanmýþ bir fecir-e ulaþýrken
akan sularda ýslanmýþ kül kokusu gibi
sarýlýrým
Iþýðýn doðduðu iklimlere
dem vurduðum sabahlardan
titrer içimde ki telaþ
durur yaþamýn hizasý
evrenin yarýnsýz çatýsýnda
bir miktar azim ile
gönlü bir
sözü bir
sevda kokusu dolanýr benliðime
masalsý bulutlarla sýnanýrken güneþler yaðar üstüme
........