yitik sevda

sevgili
say ki yitik kýyýyým kuzeye bakan
önümde buzdaðlarý
ardýmda amansýz sevda
ölgün güneþler batýyor baðrýma
batýk sevinçlerim gibi
bir çocuðun ayak izini siliyor dalgalar
kahýr damýtan kumsalýmda


say ki o hüzün denizi benim
yakamozlar aðlýyor pusarýk tenimde
martý gözlerinde kanýyor yalnýzlýðým
derinlerin kýzýl vurgununda
tarumar mercan bahçelerim

sevgili
dolunayýn kucaðýna doðuyor ölü yýldýzlar
doygun bulutlar koþuyor düþ mabedime
ateþten koza örüyor yüreðime hasret
gül diye göðsüme taksam da seni
ne buz mavi
ne yeþilsin hazanýma
say ki ýssýz bir adayým
henüz doðmamýþ okyanusunda
arar bulur musun beni
böðrüne saplanan mutat sýzýda

bozguncu çýðlýðýma musallat
saðýr bir uðultu senden artakalan
ah þu kahrolasý met-cezirlerim olmasa
kaldýrýp gözlerimden aðýlý perdeyi
geçmiþi yakardým avuçlarýmda
unutulmuþluðum gibi
unuturdum her þeyi...

Nuriye Zeybek
29 Ocak 2013 Braunschweig
Sosyal Medyada Paylaşın: