yine kýzgýnlýðýn üstünde deli rüzgâr kýracakmýþ gibi dövüyorsun camlarýmý hangi daðdan koptun da geldin kime bu sitemin hiddetin kime üfleme nefesini yüzüme yüzüme
ne yaptýn da küstürdün bu gece ýþýklarý nasýl da devriliyor sönmüþ sokak lambalarý soðuk cesetler gibi üstüme
zaten iliðime kemiðime batýyorlar bilmeden esme rüzgâr avucumda çarmýha gerilmiþ umutlarým kanýyor düþlerim üþüyor gecenin koynunda doruklarýmda kardelenler ölüyor bir de sen gelme üstüme
esme rüzgâr esme o kadar güçlüysen þu yalnýzlýðýmý kat önüne hüznümü sýyýr tenimden ah bu karanlýk suçlusu kim söyle yoksa sen mi süpürdün gökyüzünden yýldýzlarý nereye savurdun hani ay nerede
esme rüzgâr esme güçlüysen eðer yüreðime saplananý sök yerinden yapabilirsen saklýmda kanayaný kat önüne esme deli rüzgâr esme köklerimi zorluyorsun bir de sen gelme üstüme
01 Þubat 2008 nuriye zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuriye Zeybek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.