sardunyalar rengine dargýn bu yaz kiraz kendi tadýna
ne zaman aðlamaklý olsam intihar döküyor bulutlar suyum bulanýk topraðým balkan durulmuyor içimdeki kasýrga
biraz daha geriye düþüyorum her adýmýmda þehir ayný þehir ben ayný þair dudaðýmda küf tutan sevdaya dair bir dize sözleri yitik hatýrlamak zor
ne zaman aðzýmý açsam meçhul bir dilenci kovuluyor sokaklardan yanlýþlara açýlýyor tüm kapýlar adým atsam kendisi olacaðým yanlýþýn ne tuhaf is kokuyor ellerim
uyusam karabasan uyansam dört bir yaným bezirgân kim koydu yastýðýmýn altýna bu çocuk cesetlerini baþýmý koysam þakaklarýmda ölümün parmak uçlarý saçlarý barut gözleri þarapnel dilleri aðýt ne yana dönsem tenime saplanýyor günahýn çýðlýklarý
biri kapatsa þu ýþýklarý uyusam...
unutup ihtirasýný yuttuðu insanlýðý geri verse kötülük uzak diyarlarda bir bebek doðsa adýný barýþ koysam mutluluk mavisine boyansa gökyüzü yoksul kokmasa sardunyalar tepeden týrnaða dallarý bassa kiraz gece gözlerinden dökülsem yakamoz denizine yýkansam biraz
...ve uyansam baþka bir güne yeni rengin özgürlük olsa haziran
18 haziran 2010 nuriye zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nuriye Zeybek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.