son ritüel

daðlarýn ardýna düþünce gölgen
ay küskünü yýldýzlar koþardý geceye
ben sana
oysa zühre deðildin
bilirdim
paslý bir býçaktýn sen
ansýzýn sokulurdun canevime

baþlayýnca yapraklarda sonbahar ritüeli
çoraklaþýrdý gözlerin
yosunlar solardý engin denizlerde
suspus olurdu istanbul
susardý martýlarý
ben susardým
eksilirdi düþlerim...

bilirdim
masallar yalandý
zümrüdü anka yalan
ve... küllerinden doðmazlardý ateþin yaktýklarý

daðlarýn ardýna düþünce gölgen
zanlý tümceler doðururdu dilin
parantez içinde iþlenen bir cinayetin
maktulü olurdu aþk

ve... sen giderdin
tenimden terin silinirdi
avuçlarýmdan kokun
rotasýz bir gemi kalkardý uzak limanlardan
þebnem damýtýrdý yelkenleri
nihavent dökülürdü ayrýlýk þarkýlarý
aldanmýþ dudaklardan

ben ki
eski bir þiirde unutulmuþ kýrmýzýydým
çokça mavi
görkemli mevsimlerin yangýn çiçeði
adý hüzün
daðlarýn ardýna düþünce gölgen
kýpkýzýl kanardý yalnýzlýðým...

nuriye zeybek
13 eylül 2012 braunschweig
Sosyal Medyada Paylaşın: