yüklemleri diyorum
tek baþýna yüklenir gidersin
devrilmiþ cümle baþlarýnda apansýz
ne kadar hüküm giyerse beyaz
iþte öyle ýþýðýný çalar ayna
bir o kadar daha düþersin bu yaþamaksa
isimsiz bir sevincin ardý sýra
güç bir sebat içindeyim
ne olur anla beni siyah
katli vaciptir yalnýzlýðýn ama...
tarihler oyuncak bebekler
elime sayýlmýþ sarý saçlarý güzel yüzleri var
ömürleri benim elimde biliyorum
ama onlar da benimle oynar
kendini tekrarlayýp duran
þarkýlarý çalar radyolar, duymuyorum
takvim yapraklarýna tutuþsun ateþ
sürülmüþ kötü izler akýtsýn ay
duvarsýz evlerden ýrak
kalmýþ hayalinde sayýklayan pencereler
su olsun býrak
yanan çiçekler aldým bugün kendime
iliþtirdim birazýný annemin resmine
birazýný göðsüme sakladým
sýrf sen istedin diye
bu bir çeþit sevme bilmiyorsun
yaðmuru unutma
aslan gürlemesi biraz acýkmasý göðün
bilmediðimiz yüz ölçümünde hüzün
esrarengiz ve uzak þehirler
böyle iyiyiz der gibiler oysa
köhne maskesini çýkarma kýtalarýn dostum
öylece dursun
yoksun kadýnlar baladý hep böyle
hayali büyüdükçe küçülürüm
hayli zayýflamýþ kirpikleri tak gözüme uçurum
öylesine uzun tutsak ki an saniye
þaþarsýn bu ne kör düðüm
neden böyle aðaçlar çizdiðimi bilmiyorum
taburenin ayaðýna inan
asil bir duruþu var çünkü balkonda tek baþýna
herkes cesur sanma rüyadaki kadar
yeniden uyanman için özellikle sabaha
kesilmeyen bir düþ daha göreyim, uðra
bir mektup býrakýrsýn suya hatta
yerine ulaþsýn, açýlsýn
acýtmasýn istersin ama...
baþýmý koydum ayaðýnýn ucuna
güvensiz güneþler açýyor yamalý perdeler
ahdým var ýsýtmasýn nehirler
ben sarhoþ olmadan aþký
göçen kuþlarýn ayininde kesip saçýmý
atacaðým koca koca binalarýn üstünden
sanmýyorum kader veya keder þimdi ne fark eder
yorumlarýyla deðer katan þiir dostlarýma
ve seçici kurula teþekkürler...
/