HİCRET

Þairlik deðildir istidadým
Muhabbettir ipek böceklerinden.
Bütün kelimelerim arýnmak içindir hayallerden,
Saklandýðým yerde sobelenmek içindir .
Sönmüþ bir yanardaða kor taþýyan serçeleri,
Gözyaþýndan öptüðümden beri,
Bütün cümlelerim kozadaki kelebekler içindir.
Güneþi eteðime doldurup, þairlere satmak içindir.


Þairlik deðildir istidadým
Muhabbettir yakýlasý gemilerden
Yüzüme yakamoz yanýklarý düþtüðünden beri,
Deniz suyu içmiþ sabýrsýz nehirler açar yelkenleri
Bir de aþýk olduðum þair…
“Konuþ benimle” derim þimarýk dokunuþlarla,
Þair, gözlerini kaçýrmaktan yorulunca.
Dudak dolusu vuslat getirir alnýma;
Ki alným umutlu bir bekleyiþtir huzurun þavkýnda.


Þairlik deðildir istidadým, muhabbettir damlalardan.
Hani gök gürültüsüyle gelir ya bazen yaðmur serinliði,
Gölgeler akar ya hani aðlayan camlardan,
Ýþte o an çýnlar kulaðýmda saðýr bir bestekarýn sessizliði.
Her notanýn kanadýnda ayrý bir savaþ baþlatýlýr
Ve Hayali savaþ meydanýnda yaralanýr.


Þairlik deðildir istidadým, muhabbettir ney sesinden.
Parmaklarýma takýlan melankolik bestelere,
Otistik güfteler yamamak içindir.
Oysa ki
Çok da mühim deðildir ikinci el kitaplarýn,
Üstü çizilmiþ kelimeleri.
Umurumda deðildir,
Kendi yalanýna inanan þiirlerin, yarý absürt hikayeleri.


Þairlik deðildir istidadým,muhabbettir siyah incilerden,
Seherden,
Fecrin serinliðinden...
Lakin
Mum alevinde rakseden melekler,
Yalnýz þairlere görünürler.
Bense kendi meleklerime, kendi kanarlarýmý takarým.
Þiir korkusu sarýnca geceyi,
“Ya Sabýr” derim milyon kere
“Ya Sabýr"
Laftan anlamaz ki kulaçlarýma takýlan denizler,
Peþimi býrakmaz ki sayfamda bekleþen tutiler.
O sayfalar ki aþkýn kirlenmemiþ yüzünde,
Ten kuyusuna dolan devrik seviþmeler.


Þairlik deðildir istidadým, muhabbettir gül aðacýndan.
Bütün mevsimlerim Nisan’a gebe kaldýðýndan beri,
Sürgün verdi sineme saplý müjgan.
Bir müjgan ki
Yýldýzsýz bir gök yüzünü ikiye yarýp,
Kutsi bir suretle,
Bürünüp dünya ipeðine,
Alnýmý secdeye meftun kýlan.


Þairlik deðildir istidadým, muhabbettir Muhammed’den
Kaysýn düþtüðü çöle düþmedim ki hiç ben
Ya da
Delinesi bir daðým olmadý demirden.
Benim derdim, sona götürecek bir nedendir,
Silkinmektir içimde büyüttüðüm kederden.


Sahi
Nelerden bahsediyordu Amine’nin þiirleri?
Ümmü Eymen’in göðsü kaç yetimi emzirdi?
Bilen var mý?
Birileri Hubel’e tapýnýrken,
Melekler hangi çocuðun kalbini temizledi?
Hangi bulut hangi kervaný takip etmiþti?

Ýþte felahýn çizilmiþ hududu
Ve iþte gönlümün asýl mahbubu
Þairlik deðildir istidadým,muhabbettir Muhammed’den
Hicret etmektir,
Aþkýn dünya tesbihinden.
Sosyal Medyada Paylaşın: