yeþil þeker yastýðým hazýr
bez bebeklerimi zýbýnlýyorum
üþümesinler diye sardým
bak seni tembihliyorum
onlarý asla
yalan dolu nefret odalarýnda
görmek istemiyorum
kapýlarýný sýkýca örttüm
az daha bekle
nazar boncuðumu takýp
masumiyeti yanýma alýp gidiyorum
camdaki çiçekleri
sevdiðin köþeye yerleþtirip
topraðýný eþeliyorum
belki boðulursun ya ardýmdan
nefesimi de al sana býrakýyorum
benekli gelincikler toplayan
çocuklarým sana emanet
ayazda kalmýþ yüreðimi köklerine dikiyorum
geçmiþi son bir kez eþeleyip
avcuna býrakýyorum
þu saksýlarý da temizleyip
þafaklarý alýp gidiyorum
namluya dolmuþ sözlerine
bir avuç umut býrakýyorum
kulak asmadým ki gözlerine
su tabancamý alýpta def’oluyorum
ölümden korkma diye de
Kaf Daðý’ndan asker býrakýyorum
bir dakika þeytaný da aþaðý ittireyim
bekle
sendeki beni valize doldurup
öyle çekip gidiyorum
sana bir sýr vereyim mi
ben seni deðil
þehrini seviyorum
buralarý topladýðým gibi
þ e h r i n i d e a l ý p g i d i y o r u m
peþimden gelmeni hiç istemiyorum
anla
sev buralarý diye uðraþýyorum
þiirden bir ülke býrakýp
kal diye ben gidiyorum
// ya dur þapkamý unuttum
atkým nerde
þifonyerin yanýnda mý terliklerim
saðol
dur týkayým çantama
hý tamam
beyaz terliklerim olmadan gitmem
hani ya nerde
hý buldum
bir de sigaramla çakmaðým
elimden geleni yaptým
burayý sana istediðin gibi býraktým
þimdi kendi gökyüzünü yerleþtir benim þehrime
öyle bak yeni güneþlerine
ha bir de
insan evladýyýz hala
kendine iyi bak//
Dialog:
senden nefret ediyorum
yeter artýk yeter
saat kaç
seni iyi ki tanýdým
yalan söylemeyi býrak
çek þu ellerini
býrak ya, ne sevgisi
sen kimseyi sevmezsin
çay demledim þekerini de attým
karýþtýrdým
caným
hadi gidelim
ben hazýrým
caným nasýl mýsýr istedi
biraz hava alalým mý
ben hazýrým
hadi
þöyle sahile insek hý
yürüyüþ yapalým
of içim sýkýlýyor ya
çantamý sen taþýr mýsýn
þimdi iyiyim
seni çok seviyorum
bi kahve içelim mi
artý seni sevmiyorum
Þiir, Yorum: Funda Mavi
( ÞÝRÝN KELEBEK )