Düş/Manto II

Sana hiç gidilmemiþ bir sahil kasabasýndan sýr veriyorum
Dokunmak deðildi mesele
Gelmekti
Sadece deðmekti
Bakmadan içini görebilmekti mesele

Hiç gidilmemiþtin sen
Hiç gidememiþtim senden

Hava soðuk
Önünü ilikledim bu aþkýn
Gidilemiyor ileriye ve geriye
Mantomun içinde kalanýyla yetiniyor aþk
Kendi baþýna yetiyor
Kendi sevmelerim

Tüm perdeleri uçtu kirpiklerimin
Yaðmur yaðmak üzere hazýrlýk içindeler
Gamzelerimi gömüyorum topraðýna
Yaðmur iyi gelir biliyorum
Þifadýr yüreklere ve yaralara

Islanmak için giyinmek gerek önce
Sonra kollarýný iki yanýna açýp kucaklamak yaðmuru
Ve en sevgiliyi
Mantonla teslim olmak düþlere
Mantosuz düþ kurulmaz çünkü
Hazýrlýksýz yakalanýr umutlar
Ve umutsuzluklar
Dört tarafý çevrili kale gibidir

Kaç vakit bekledim bu yaðmuru
Hüzün topladým bakýþlarýmda
Yýrtýcý bir pençe gibi ellerim
Kendi içinde acýlarý tutuyor
Zararým avuçlarýma
Yaðmuru kucaklayamazsýn çünkü
Sevgili yoksa yanýnda

Tüm uðraþlarýn kendi içindedir
Mantonun içinde sakladýðýn
Kimseye gösterme cesaretinde bulanamadýðýn aþk gibi
Yalnýzlýk taþar bazen mantonun eteklerinden
Sen bir düþten uyanýr gibi uyanýrsýn sabaha
Güneþ vardýr



Çýkarýrsýn mantonu
Bu defa ýsýnmak için
Düþleri de ýsýtmak için



Dört Mart Ýki Bin On Üç 12 20
Nevin Akbulut


Sosyal Medyada Paylaşın: