var olmak vadisinde elif olur duruþun iç çemberin gözlerinde açýlýr içsel açýlýmým sen de insansýn diye baþlar benlik denklemimiz çoðaltmalarý olur sensizliðin, yetiklerimize kadar sýzýlarýn bakir anýnda durulur can gülüm kokuna kalýr sevda, beni kýrmýzýlarýn teslim eder teslim’iyetim çetrefilli çavsýlar bulur bizi ,ayýklanýr durulsama deðinilme sýrrýnda ifþa olur doðurman umutlar trajik bir kavuþma ipi uzanýr uzamlarýmýza asidik damlalarýn sonunda ýslanýr veballerimiz
meðer ben de insanýn aþkýndan gelmiþim sevgilim meðer,hezeyanýn yan ürünü deðilmiþ hüzünlerim meðer , istendik bir aklanýþýn ayrýlýk atlasýymýþ göz rengin meðer , elalarýnýn belasýnda okunan benlik deðilmiþ meðer , kelamlarýmýn sevabýnda okunan aþk yüzünmüþ meðer ,rintliklerimin ruznamesini okuyormuþ yaþanýrlýk meðer ,duyumsamlarýmýn yengeci oluyormuþ aþkýn gündönümü meðer, içsel yýldýzlarýmýn günü varmýþ, meðer,sarmalar, sarýlmalar ayný anda ayna meðer , özlemiþim kýsýr döngülerden sonra kýsýrýný
meðer tutku istasyonlarýndaki uyarýcý benmiþim meðer, yolum ile solum arasýndaki son ve ilk uzaklýðýmýþsýn meðer, arifliðimin rafýnda okunan k’oku tanrýçasý senmiþsin meðer, zamanýn uyuþmasý uyandýrýlmýþ bilincime yamaymýþ meðer,uðurlar , yoluna uðurböceði meðer, içimdeki boðuþmalardan yorulmuþ iç bebeðin meðer, aþk sütünden içmek istemiþ özleyiþim meðer , huzurun yoðuþmalarýnda kalmýþ kalakalýþým