// Sakýn bir daha aþký ellerimden almaya kalkma
sen ona ben kadar iyi bakamazsýn //
Ben gecenin karanlýðýnda sevmedim seni
güneþ doðarken sevdim
uðruna yaþým kadar mum üfledim
öyle söndüm
Bir ihtimaldi mutluluk
huzur da ayný fikirdeydi benimle.
Biz sadece þansýmýzý denedik
kaybettik!
Ýki alyans sundu bana
hayýr dedim
önce güven tak parmaðýma
Aþk eldivenle tutulmaz
düþer...
Hadi bana güle güle derken
belki nisanýn biri diye inanmadýn
þaka mý sandýn
o
y
s
a
o günden sonra
bizi kim bir arada gördüðünü söylese
biliyorsun yalandý.
Koskoca bir gidiþin ardýndan
yazacak, hiç iyi birþey olmuyormuþ
Ne tuhaf birþey bu ayrýlýk.
Bana güven,
ben herkese güneþlerimi açmam,
mevsimler camýma yaðar, o kadar.
Onca temmuz ikna edemezken beni,
bir kasýma kandýn.
Artýk kimse
piþmanlýðýna affetiremez kendini.
Deneme!
üþürsün...
Bana göre o soðuk bile gerçek deðil.
Ben el sallýyorum
karþý taraf gözlerini siliyor
Peki biz ayrýlmýþ mý oluyoruz?
Ben de inanmamýþtým.
Bir tebessüm asýyorum
güneþ rengi saçlarýna
ama bakýyorum ki; mevsim sonbahar
Gülmeye itaat ediyorum þimdilik
yüzünde asýlý kalan güneþe inat.
Bir arka kapaða adýn iliþmiþ
okumadým.
Sayfa çevirmek istedim ama
baktým ki...
önsözü de ayný.
Seni herkes unutacak belki
unutmak hangi kitapta yazar
Okuma yazmam pek yokta!
Bir hikayede
herkes ayný anda gider
Bunun dýþýndaki gidiþler
hiç masum deðildir
Cümle kurarken
korkuyorum
sen giriceksin diye hemen noktalýyorum.
Herkes süslü söz diyor cümlelerine
Sen de süs müydün sahi.
Bir nefese bir nefes dedim
dahasý yoktu...
bunca zaman istedim mi ki?
Papatyalara niye kýzayým
Onlar bilir, kimlere seviyor diyeceðini.
Tuzu kuru bir aþka, kim olsa yenilir
bitince gelin
yarýþalým!
Son piþmanlýk fayda etmez demiþler de,
aþk gülüp geçmiþ.
Ben de ’son’ çok
ama ’piþmanlýk’ hiç yok!
Ya karakter
ya aþk diyecektim
ben insan kalmayý seçtim
Dumanýný tüttüremediðin ateþ, ateþ deðildir
O sadece kömür gibi el boyar
yýkarsýn
geçer!
Sadece doluyu kar ile hayal etme
biraz da kalp ile yan yana koy da düþün
Þimdi bak bakalým
kim nasýl yaðýyor!
Define gibi aradým mutluluðu
gözyaþlarýmýn ardýndan gelsin...
yine de gelsin dedim
görücü usulü bir düðünde
gelinlik giymek gibi...
Senli günlere doðarken acemi sabahlar
nerden bilsinler
her ýþýmasýnda adli suç iþleyeceklerini
Ama üzülmesinler;
ben Hakim’e anlatýcam.
Kopmuþ tüm takvim yapraklarý ceset gibi
sen gibi...
karýn tokluðuna sevdim seni
aç bir güvercin gibi
Yokluðunun varlýðýna kafa tutacaðý gönlümde,
nasýl da tövbeler, piþmanlýklar dolanýyor
bir bulut gibi
keþkelerin üzerini iyiki diyerek örtüyorum;
sýkýca...
meraklanma
Üþümezsin daha da...
Unutmak ve hatýrlamak
Onlar geçimsiz iki komþu,
kimse kimsenin kapýsýný çalmayan.
Gurur
zamaný geldiðinde
baþ koltukta oturan misafirini yolcu etmektir.
Sen sarmala
söz...
ben sevmeyi öðreteceðim sana
Aþk, eldivenle tutulmaz...
düþer.
Þiir, Yorum: ÞÝRÝN KELEBEK
[Funda Mavi]