İLLET

Çok hastayým anne,
Sana söylemiyorum üzülürsün diye…
Öksürürken ciðerlerim kanýyor,
Dudaklarým zehir tükürüyor….
Dökülen saçlarým, ellerini özledikçe,
Taraklarýmý kýrýyorum…
Her geçen gün eriyorum anne...
Eriyorum...
*
Bazen çorba yapýp getiriyor komþular,
Ýçemiyorum….
Pazar günlerini de sevmiyorum artýk.
Sürekli Doðan Bilge dinliyorum,
Arada Eylül, Deniz,Ziþan…
Ýçinde hasret olan her þarký beni anlatýyor sanki,
Her acýklý þiirde ben oluyorum…
Galiba ölüyorum....
*
Çok kýzýyordun ya hani bana…
“Çara çaputa harcama paraný” diyordun…
Þimdi tüm aylýðým, ilaçlara, doktorlara gidiyor…
Yine de iyileþemiyorum anne..
Galiba ölüyorum...
Sen olsaydýn, en azýndan soba yanardý evde…
Ocakta aþým kaynardý…
Sen olsaydýn, seni koklardým…
Boðazýmdaki antibiyotik kokusundan býktým anne…
Býktým…
*
Hafize Teyzem var arka sokakta,
Saolsun çok iyi bakýyor bana.
Ama o da umreye gidecek Þubat ayýna.
O gidince daha zor gelecek yalnýzlýk.
En çok da gece çöküyor boðazýma hastalýk.
Nefes alamaz hale gelince,
Kan ter içinde atýyorum kendimi balkona,
Herkes uyurken, ben hýçkýrýklarýmý gömüyorum gurbetin koynuna.
*
Çok hastayým anne,
Gel ne olur…
Ben çaðýrmadan çýkýver gel….
Ýyiymiþim gibi davranýyorum arkadaþlara.
Hep gülümsüyorum, zorla da olsa…
Her gün eti puf alýyorum bakkaldan,
Tükenen ömrüme takvim de olsa…
Salýncaklara, çizgi filmlerden bahsediyorum;
Haydi,Þeker Kýz,Lulu falan…
Baþým dönene kadar sallanýyorum;
Baþým dönüyor anne,
Ferim sönüyor…
*
Çok hastayým,
Daha bir alýngan oldum bu yüzden,
Daha bir duygusal…
Belli etmesem de kalabalýkta,
Yalnýz kalýnca, gömülüyorum gözyaþlarýma…
Yasýmý tutmaya baþladý bile kumsal...
Sandallar da bir garip masal.

Emaneti ne zaman teslim ederim ,Allah bilir ama,
Þiir de yazamýyorum kundaklanan yýllarýma…
Kaleme dokununca, bir þeyler saplanýyor beynim kývrýmlarýna.
Kafamýn içinde bir yerde bir dert var, biliyorum…
Bir yerinde,dev bir ayna…
*
Yolladýðýn seccade iyi geliyor annem,
Beþ bin defa huzur getiriyor.
Sonra, iðne oyalý pembe yazma…
Pembenin her tonunu yakýþtýrýrdýn ya hani bana,
Mukadderat, karayý sardý alýn yazýma.
*
Çok hastayým anne,
Sana söylemiyorum, üzülürsün diye.
Azraili mi beklemeliyim,
Yoksa þifa mý dilemeliyim bilmiyorum.
Doktorlar verem diyor;
Bense aþk…
Bir türlü kabullenemiyorum.
Bir türlü iyileþemiyorum...

Sosyal Medyada Paylaşın: