her yer aydýnlýkken bana yakýþmýyor karanlýk umudumun her nefesi üþürken ve soðukken bu kadar gökyüzü vurulmuþ hiçbir adam üzmüyor beni çocuklar dururken
onlar ölürken veya uyku sanýrken ömrü kuru çalýya dal olmak yedi iklimden kovulmak yýkmýyor beni yitik bir kent kadar ve soðukken bu kadar gökyüzü yitirilmiþ hiçbir aþk öldürmüyor beni çocuklar beklerken savaþsýz birkaç þehri
sar veya sarma olup olmadýðýn farketmiyorken ruhumda olduðun hiçbir yer ben deðilken olmadýðýn yerler üþütmüyor beni ve sema bu kadar sessiz yaðýyorken dünyama kýþ mevsimi deli etmiyor kýþ mevsimi büyütmüyor ormanlarý dinlendiriyor ve filiz deliyor sabahlarý
her yer bu kadar aydýnlýkken bana yakýþmýyor karanlýk bu ölüm bu sessizlik ve bu dünya acýtmýyor hiçbir þey orada ölen çocuklar kadar ve hiçbir meðer iyi ki olmuyor hiçbir serçe de uçmadan durmuyor
zaman kýsa hayat da öyle ve kuþlar uçuyor
Sosyal Medyada Paylaşın:
İsyantus Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.