.
sen bir de gözlerimi özleyince gör
ben döktüm bahçende mor bahçende beyazýný alýný
ben büktüm yeþil umutlu aðaçlarýn kusursuz dalýný
hiç sorma insan neden yedi yerinden býçaklanýr
üst üste kaç dünyanýn üþüdüðü bir mevsimde ölüme yakýn
yeni yazýlmýþ þiirin arasýnda ölüme uzak
iþte saklanýyor aklýna çocuk gülüþleri aklýmýn
bence adý baþka bir þeydi
"Erken Gülü" mü demiþti annem
hani Mayýs’ta Haziran’da balkonlarý güzel kokutan
yaðmurla karýþýk yaným
yaþamak bazen en acele zamanda
içmeden býraktýðým bir bardak demli çayým
ardýmdan aðlar mý bilinmez
veya düþünce kitaplar içine elleri kýnalý ama elleri kanamýþ
doðmamýþ çocuklarým
iki sevgili dudaðýnda serin ýrmak
dualarýn oynaþýp duran hevesi aþk
ki tarihi yazýlýr yýllar boyunca kör kütük sarhoþ
gülden kýzýl yalnýzlýðýn
hep bir aðýzdan hep bir þeylere susmuþ insanlýðýn
unuttum sonra kollarým açýk kaç pencereye
kucak dolusu kaç selam yolladým
kendi sesiyle devrilmiþ bir sandalým þimdi
koparýlmýþ kuþlarýn kanadýnda fýrtýnam
kendi masumluðuna inanmayan aðýtlar yakýyor zaman
bir kez daha görmeyeceðim suretler geçiyor bir bir aynadan
susamýyorum anne
övünmüyorum da kurduðum hayallerle
içinde niçin geçen bütün cümlelerden çekiniyor içim
bu korku bu zayýflýk neden
büyüdüysem çekinme söyle
bozuk bir lisanýn yankýsýnda tutuþuyor delirmiþ ayaklarým
ýslanmýþ topraða her deðdiðimde