sokaklarda
sanki kuyruðu kesik
yalnýz bir kedi gibi
sancýlar
zehredilmiþ bir kaç aný kusarak
kifayet ödemek
ölümden beter
yükü düþene
kadar
sorulmasýn isterdim
niyet
neden
kime ne
ziyan
elimden tutsan da
tutmasan da
þimdi karanlýk
ölmüþ
babam
sokulmasýn
kalleþ soluklar
ordu gelse
ne yazar
bu kadar sen
bana yeter
artar
dumanlandým
istediðim an düþündüm
bence ondan
þimdi öyle mutluyum ki
inan
artýk
ne sözün zarar
ne kendin
býkmýþým
onlardan
devran bir baþka akýyor
soluksuz
nalsýz bir at gibi
topal
yüzüm
artýk çok çirkin
kalabalýk
çocuk üzüntülere anne
ondan
civarda
el ele tutuþmuþ acýlar
mutluluk öksüz
babasý belirsiz
firar
kalbimin
kimyasý da deðiþti
zorsuz
emeksiz
böyle herþey
ne kolay
durmadan
kimseyi takmadan çaðlamak
hayalimin mesleði
sorayým bi
emekliliðim
ne zaman
utanmaz
garip hevesler
huzur mu dediniz
külliyen
yalan
ne o kent
ne de umut
çaldýðým þarkýyý anlar
notalar bir bana tanýdýk
sola benzer
anahtar
azrail
kaçtýr kapýmý çalýyor
buyursun
ben iyi bir ev sahibim
baþým üstünde
yeri var
acý ile tatlýdan biri
sýr duasý
yolum nerden düze çýkar
hangisi siyahý bol
düþman
fakir bir bebek
sütünü içemeyip
uzatýyorsa zengine
adalet hangi devlet kapýsý
tanýmam
kuralý çok bu kalbin
dövizi basan geçemiyor
yýkanýrým kimsesizlikte
düðümler
dýþýmdan içime
dolar
hayaller ittiriyor
dünümü yetmiþime
daðýnýklýðým bile
onun bunun salýncaðýnda
sallanmaz
uçmaz
zaman
hýzlý bir tren
varana kadar giþesine
výz gelir
výz geçer
sanki
otoban
senin o
tahýl kokan gülüþün
fedaisiz çiçeklerde
arýlara pazar
biliyor musun neye benziyor
o tam bir yosma
Þiir, Yorum: ÞÝRÝN KELEBEK
(Funda Mavi)